Oktober 2024

Ze haalt ons in, onze zomer verslagen. Donkere dagen komen, zo nu en dan nog "nazomeren" als zij dat toestaat. We maken ons op voor Herfst, wellicht ook weer eens winter. Een eerste nachtvorst deed al kraken, hoofd en gevoel.

Drup

Geschreven dinsdag 29 oktober 2024 om 17:08

Zij biggelt als nooit tevoren,

traan voor traan verloren.

Niets is voor haar een obstakel,

wij ervaren haar als debacle.

Leven in haar vicieuze cirkel,

is soms de ervaring penibel.

We weten dat zij altijd druipt,

langs je pet, je nek in kruipt.

Kleine druppen laten je doorweken,

is allen vaak meer tijd verstreken.

Ze komt geheid maar nooit gelegen,

onze Hollandse zeikerige regen.

Afdwalen

Geschreven dinsdag 29 oktober 2024 om 14:54

Het rimpelvrije water verleidde,

waar zij zichzelf tenslotte bevrijdde.

Gewapend met steen, touw en zorgen,

werd zij later gevonden en geborgen.

Kalm, vredig, meedogenloos water,

was haar laatste blik, onze kater.

Een hoofd vol onoplosbare vragen,

een steen die zij niet langer kon dragen.

Haar wil om te gaan aan de winnende hand,

aan het kanaal haar laatste moment verpand.

Het water ontving, sputterde niet tegen,

en de laatste rimpelleek wat verlegen.

Ongemakkelijk bij het voelen verdrinken,

haar naam zou aan wal nimmer klinken.

Hoever kan een geest, hart afdwalen,

gedachten en gevoelens zo verschralen.

Filter

Geschreven donderdag 24 oktober 2024 om 14:19

Wat kunnen oesters toch zwammen,

kitten en klitten slecht te kammen.

Wat zijn gladde bulten toch kwallen,

een nasmaak die alles deed vergallen.

Eb en vloed waar je je blijft vergissen,

zonsopgang op of ondergang moeten missen.

Verkeerslichten die doorgang bepalen,

of wij onze afspraken nog behalen.

Buitenlandse talen die ons land bezetten,

je moers taal die ons straks zal beletten.

Te spreken in goud, zwijgen in zilver,

Nederlandse taal onder een nieuw filter.

Verendek

Geschreven donderdag 24 oktober 2024 om 13:57

Was ik maar gevederd, voor even,

hier niet veel langer gebleven.

Het dagelijks vrijelijk uitslaan,

van vleugels, een hemels bestaan.

Hoe hoger, hoe vrijer, ademloos,

de druk hier, contra een windhoos.

Instinctief nieuwe routes vliegen,

genen bepalen die nimmer liegen.

En dan bij ontwaken, het foerageren,

beste eetplekjes opeisen en markeren.

Een verendek zou mijn zijn veranderen,

mogelijk een plek in de lucht verankeren.

Vermannen

Geschreven woensdag 23 oktober 2024 om 15:03

Prikkels die stimuleren,

principes laten keren.

Toegeven of negeren,

ergens zal het escaleren.

Wordt de prikkel verleiding,

geeft zij wellicht bevrijding.

Bevrijd van wat je al wist,

iets wat je altijd en mist.

Was er dan die prikkel of een kans,

ben je eerlijk of gewoon mans.

Geheime verlangens zullen winnen,

kan niemand iets tegen beginnen.

Altijd en overal deze confrontatie,

op ieders pad, soort degeneratie.

Wie recht de rug, houdt stand,

zich tegen elke prikkel vermand.

Habitat

Geschreven woensdag 23 oktober 2024 om 14:43

De kraai die mij vergezelde,

elke krijs mijn stappen telde.

Mijn vrije uur, zijn habitat,

het krijsen wat mijn rust opvrat.

Tot de rand van het bos gebleven,

door de oversteek, zebra verdreven.

Zonder meer zijn grens getrokken,

voor zijn domein moeten knokken.

Dagelijks zal hij moeten verdedigen,

waar wij ons enkel bevredigen.

Wij dragen een sleutel, ons domein,

een eigen wereldje in het klein.

Verder delen wij stad en provincie,

met moeite het land is de conclusie.

Liever alles eigen, net als de kraaien,

sommigen hebben al moeite met zwaaien.

Domino

Geschreven woensdag 23 oktober 2024 om 13:46

Eigen bewegingsvrijheid,

jouw ruimte, jouw beleid.

Het leven is geen domino,

aansluiten kan sowieso.

Niet alle zessen passen op vieren,

waarom elkaar niet meer plezieren.

Geef die ruimte, gun privacy,

vergroot je eigen tolerantie.

Samen moeten we haar kleuren,

onze aarde met al haar geuren.

Hoe eentonig zou het leven zijn,

als we bezweken onder het venijn.

Dark Day's

Geschreven dinsdag 22 oktober 2024 om 13:41

Vervlogen tijden,

wekkers vermijden.

Vergane glorie,

bejaarde historie.

Wijzers vertragen,

tijdelijke verdragen.

Zomer, wintertijd,

tijdelijk bevrijd.

Kortere dagen,

donkere vragen.

Weemoed zinkt,

tijd verdrinkt.

Mineur geboren,

hoop verloren.

Feestdagen schitteren,

kerstbomen glitteren.

Tadaa

Geschreven zaterdag 19 oktober 2024 om 13:01

Verscholen achter een gordijn,

kleedkamer in het klein.

Uitkleden, aankleden, passen,

een spiegel blijft verrassen.

Gekke bekken in de spiegel,

te klein gepakt, wat een gepriegel.

Sterk oplopende temperaturen,

je in iets te kleins blijven schuren.

Het label lijkt wel bepalend,

naar een mineur of stralend.

Lang blijft het gordijn gesloten,

tot iets wat past heeft besloten.

Tadaa, eindelijk tentoongesteld,

door overwinning afgepeld.

Laat eigendunk niet bepalen,

schat, zal ik het kaartje eraf halen.

Beloning

Geschreven vrijdag 18 oktober 2024 om 14:14

Vrijheid die uiteindelijk bezwijkt,

door schade en schande verrijkt.

Vrijheid tot zover we kunnen zien,

vanzelfsprekendheid die ik verdien.

Onbetaalbaar, wet van ongedwongen,

waar lust en haat elkaar verdrongen.

Uitzichtloos zijn de verwerpingen,

jaloezie die ik niet kan bedingen.

Verworven vrijheid viel je ten deel,

de beloning van het grote geheel.

Pluk, omarm haar, maak haar eigen,

als vrij mens kun je blijven stijgen.

Musica

Geschreven donderdag 17 oktober 2024 om 20:09

Muziek die vrolijk stemt,

opzwepend en ongeremd.

Muziek die je doet dansen,

met een schoonheid laat sjansen.

Muziek in mineur die verdeeld,

naast haar die nooit verveeld.

Muziek bespeelt door musici,

beoordeeld door vele critici.

Muziek doet oren krullen,

ritmes die danszalen vullen.

Muziek om in weg te kruipen,

gemaakt om jezelf te bedruipen.

Muziek die hemelse ervaring,

elke dag weer haar openbaring.

Muziek op schijfjes, vinyl of banden,

vandaag de dag bij streamdiensten stranden.

Bewaar

Geschreven woensdag 16 oktober 2024 om 12:32

Hoe goed kun je iets bewaren,

niet blootstellen aan gevaren.

Verborgen voor jouw demonen,

geheime gevoelens opschonen.

Bewaakt door beperkte houdbaarheid,

van bedrog en onbaatzuchtigheid.

De win-win situatie die bevrijd,

breekt en opent een nieuwe strijd.

Te lang iets bewaren bezorgd wrok,

krijgen je krochten het mee aan de stok.

Zit niet langer op een ei dan nodig,

doorbroeden wordt dan overbodig.

Deel je bewaarde deel uit die kluis,

gebruik het nuttig, wees geen muis.

Bewaar niets voor na je winterslaap,

geen geheimen die ik voor je opraap.

Gedumpt

Geschreven woensdag 16 oktober 2024 om 12:14

Als mensen je denken te kennen,

beweren niet meer hoeven te wennen.

Gevoel krijgen alles te kunnen zeggen,

waar jij naar je trots kan dreggen.

Vrijpostigheid die met je stoeit,

beledegingen die je verfoeid.

Vriendschap maakt plaats voor unheimisch,

niets meer is als vanouds, niets is ritmisch.

Respect gooide men te grabbel,

de illusie van een goedkope babbel.

Interessant willen zijn, willen scoren,

daar hoef ik niet meer bij te horen.

Altijd zien wij deze metamorfose,

echte vriendschap lijkt uit den boze.

Kies met willekeur, kies zodanig,

heb geen haast, kies niet voorbarig.

Plannen

Geschreven woensdag 16 oktober 2024 om 11:51

Behoefte die iedereen kent,

de waarde van een eigen moment.

Eigen gedachten laten galopperen,

niemand die jou laat escaleren.

Geen af te leggen verantwoording,

wellicht geen plan, alleen jouw ding.

Geen volle schreeuwende agenda,

plannen behoren tot de minima.

Een spontane wandeling, geen route,

achter je neus aan, op eigen voeten.

Even niets delen, even geen telefoon,

je zou het bijna plannen, zo ongewoon.

Winterslaap

Geschreven zondag 13 oktober 2024 om 14:00

Bladeren verkleuren en verlaten,

sieren onze paden en straten.

Herfsttooi in oranje, geel en rood,

de boom die geen tegenstand bood.

Zij ondergaat deze winderige periode,

wordt solitair haar eigen pagode.

Een sapstroom stopt, gaat in rust,

waar haar verendek de grond kust.

Wortels die verder zullen krioelen,

wat zij niet nuttigt zal weg spoelen.

Krachten sparen voor komend seizoen,

waar zij haar kunsten zal overdoen.

Ondertoon

Geschreven zaterdag 12 oktober 2024 om 19:58

De eeuwige ondertoon,

ordinair en ongewoon.

Alles onder vergrootglas,

komt wel of niet van pas.

Is als spreken met dubbele tong,

voelt als een ingeklapte long.

Rekening moeten houden,

waar bekenden je vertrouwden.

Je adem in bij een reactie,

weggevaagd in een fractie.

Nooit meer dezelfde zijn,

vermoord door kift en venijn.

Klaagzang

Geschreven donderdag 10 oktober 2024 om 16:23

Is het mijn sociale plicht,

dat ik wonderen verricht.

Een klaagmuur die overvalt,

vragenvuur wat zijn vuisten balt.

Niet altijd blij met mijn visie,

hun klachten, mijn precisie.

Klaagzang die hun initiatief,

niets meer zien, geen perspectief.

Ook ik snak soms naar verse lucht,

gevangen in een tweederangs klucht.

Lang niet alle dagen zijn hosanna,

maar streef wel naar een halleluja.

Verlangen

Geschreven woensdag 9 oktober 2024 om 08:41

Een zomer die langzaam verkleurd,

haar zomertooi laat vallen.

De najaars lucht die anders geurt,

paddenstoelen die zich uitstallen.

Hoofden die naar de zon draaien,

genegenheid en vrijheid paaien.

Te laat ontvingen wij de kracht,

de warmte van de zon en haar pracht.

Een winter die de herfst verlengd,

winterse buien en vorst niet meer kent.

Zij wordt warmer, natter, troosteloos,

de ommezwaai gepaard met windhoos.

Zij is ons net ontvallen, het verlangen,

dat wij haar weer voelen op onze wangen.

Acht maanden herfst, een lente bezweek,

toen koning winter even terugkeek.

Standvastig

Geschreven zaterdag 5 oktober 2024 om 15:53

In een discussie belandt,

mijn gesprekspartner dominant.

Stoïcijns een gesprek voeren,

waar jaloezieën blijven loeren.

Ongelijk hebben, gelijk willen,

antwoorden die doen verstillen.

Trekken aan andermans waarden,

waar omstanders jou evenaarde.

Dominant kan slecht luisteren,

mijn mening moet ik fluisteren.

Een discussie heeft gelijke rechten,

in ons dispuut moest ik beslechten.

Afronden, geen eer te behalen,

laat mijn mening niet overhalen.

Je mening vasthouden is soms lastig,

gelukkig ben ik redelijk standvastig.

Glozen

Geschreven zaterdag 5 oktober 2024 om 15:18

Haar gluren deed blozen,

ze gluurde met tussenpozen.

Toen ik haar confronteerde,

is waar contact escaleerde.

Gluren werdt openlijk sjansen,

waar ogen glimmen en dansen.

Ronde kijkers, elkaar bekijken,

zonder erg, uren die verstrijken.

Ogenschijnlijk die streling,

de lichamelijke woordspeling.

Handen glooien hun verkenningstocht,

nooit eerder zo intens bezocht.

Haar vlecht die zich in mij nestelde,

de tederheid die ik eerder bestelde.

Uren werden dagen, weken, maanden,

sinds mijn herinnering is dit gaande.

Kwartaal

Geschreven vrijdag 4 oktober 2024 om 14:30

Een zon deed ons verrassen,

normaal zou je nu verkassen.

Oktober haar heldere zonnestralen,

vlak voor de maand zal verschralen.

Een verlenging van ons zomergevoel,

nog even blosjes, de boel de boel.

Weldra de grijze wolken vol vocht,

waar zomergevoel beschutting zocht.

Overrompeld door een vierde kwartaal,

begin van een nieuw seizoen, verhaal.

Herfstvakantie, aanstormende feestdagen,

hoe kunnen wij deze wedloop vertragen.

Hervinden

Geschreven donderdag 3 oktober 2024 om 12:01

Geen gebed zal haar verhoren,

zij is moederziel verloren.

Losgeraakt van alle aardse zaken,

haar zoektocht moeten staken.

Ontevredenheid liet vereenzamen,

het leven is niet, ja, nee en amen.

Geluk zit in kleine dingen, zien,

ik vind dagelijks dat ik ze verdien.

Maar eervol zakeneren en omarmen,

met wat aandacht een hart verwarmen.

Jezelf weer vinden en respecteren,

in plaats van afschuw het weer proberen.

Geheugen

Geschreven donderdag 3 oktober 2024 om 11:45

Raadselachtigheid voor je kiezen,

dagelijks van je geheugen verliezen.

Paniek waar rust je kan redden,

niet langer op terugvinden wedden.

Je dag begonnen, de dag vergeten,

op leeftijd hoef je dat niet te weten.

Maar waar staat de pindakaas,

net gekocht en nu die lelijke waas.

Vergetelheid speelt je duidelijk parten,

die oude motor wil niet meer starten.

Een dagelijks ritme wat nu hapert,

in jouw beleving iedereen die schatert.

De twijfel, de zo onnodige gene,

dat je veel vergeet, dagelijks migraine.

Pluk de dag, een hart onder je riem,

in welke taal dan ook, Carpe Diem.