Dubbelklik hier om uw eigen tekst toe te voegen.
Maart part 2 aangemaakt, tijd was weer daar. Een ommeslag in het weer als vooruitzicht, beloofd leuke Lente poëzie.
MG
Bloemen geplant, geoogst vonden hun plek,
gedraaid, geslingerd, naast het bestek.
Geurend groen, opgefleurd kleurig leven,
vreemdelingen van elkaar, nu verweven.
Doen dienst als bezegeling van het paar,
zijn getrouwd, niemand maakte bezwaar.
Ze liggen mooi te wezen, die ene avond,
schitteren zelfs hangend aan het plafond.
Alles klopt, bestek, servies, kristallen glazen,
kosten noch moeite bespaart, wat niemand zal verbazen.
Trouwen doe je één maal, alles uit de kast,
hopen dat straks haar trouwjurk nog past.
Goed georganiseerd, pluim voor de weddingplanner,
proost, zo te proeven ook nog eens een wijnkenner.
Nogmaals proost op de komende gelukkige jaren,
voor het eerste jubileum mogen jullie alvast gaan sparen.
MG
Herinneringen die verbinden,
schoonheid zal ons verblinden.
Muziek zal ons verenigen,
verenigen laat ons bejegenen.
Foto's en film zullen ons vertellen,
waar tegenstanders blijven knellen.
De natuur zal blijven imponeren,
wij, de mens, hebben nog zoveel te leren.
MG
Waarom verlaten mooie momenten ons,
gaan ze weg, afscheid zonder respons.
Geniet en absorbeer als zij openbaren,
omarm, hou vast, laat je ze ervaren.
Mooie momenten zijn vluchtig als lucht,
vervlogen, verdampt met een zucht.
MG
Het valse spel, de oneerlijke strijd,
de intriges, het geloof raakt je kwijt.
Niets in te brengen tegen het duister,
al ik probeer, onverstaanbaar gefluister.
Het onschuldige voorkomen blijkt verpakt,
in een niemendalletje, zwart gelakt.
Gevaarlijk als de nacht, vleugels die kraken,
door rook verhulde snavel, vijand der draken.
Onschuld liet zich vallen, intens verraad,
opdoemen uit de poppenkamer, hels kwaad.
Kwaad wat de overwinning al proefde,
daarvoor bewaking en iedereen aftroefde.
Een laatste sigaar, uit eigen doos, verdampte,
waar de eigenaar, badend in bloed, verkrampte.
Vrouwe Justitia zal het recht niet verkrijgen,
ze zal eerder naar haar donkere verleiding neigen.
MG
In welk theater hoor je nu thuis,
dagelijks het spel van kat en muis.
Verplichtingen die aan je trekken,
geen ontkomen aan, probeer te rekken.
De intentie van het leven is om te plezieren,
te leren, te ervaren en het samen te vieren.
Leef per dag, het leven giert aan je voorbij,
voor je het beseft sta je met een harp in de rij.
Je hoort het zo vaak, wat erg, gisteren sprak hij nog met mij,
te vroeg heengegaan maar hij ligt er wel mooi bij.
MG
Hij greep uren, van halm naar halm,
in dat immense woud, uiterst kalm.
Verdwaald, vergeten hoe hier geraakt,
alleen, verlaten, een bos wat zich wraakt.
Elke indringer wordt hier verslonden,
eer zij gevonden, eer zij eruit konden.
Woede om het kappen, machteloos,
een gijzeling effect, meedogenloos.
Spelen met je gedachten, brein misleiden,
verzekerd van waanzin, niet te vermijden.
Maar deze gekidnapte bleef bij zijn verstand,
uiteindelijk bevrijd maar in een gesticht belandt.
Het woud zat in zijn hoofd en vergiftigde zijn gedachten,
dat hij zichzelf, in opdracht, zou verhangen was een kwestie van wachten.
MG
In haar laatste dagen kon zij niemand verblijden,
haar meubeltjes kwamen nu eenmaal uit andere tijden.
Geen kind zat te wachten op het zwaar eiken dressoir,
oubollig en log, paste in niemands repertoire.
Nu zien we het staan aan de straat, tussen andere erfstukken,
troosteloos naar buiten gesjouwd, ook bij Rataplan wou het niet lukken.
Oma is niet meer, haar laatste adem kleeft nog aan deze spullen,
het is niet veel, zal de vuilstort wagen niet vullen.
Haar spullen beginnen aan hun laatste reis,
oma reist apart, ticket aan haar teen als bewijs.
Even vergankelijk als oma, zullen haar spullen verdwijnen,
de enige herinnering aan oma zal het kaarsje zijn wat wij voor haar schijnen.
Oma's wereld is waar zij zich moederziel alleen tussen bevond,
haar meegegroeide herinnering verdwijnt terstond.
MG
Om minder mooi te verfraaien,
om stroef weer te kunnen aaien.
Wat lelijk was, weer te laten bloeien,
wat dood oogde, weer te laten groeien.
Waar men je deed vergeten,
waar je je liefde weer laat daten.
Dat alles in het hier en nu realiseren,
dat voornaamste nogmaals proberen.
MG
Waar mollen weer ondergronds opereren,
lopen boven hun de gevleugelde te foerageren.
Een winterslaap houden zij niet maar graven dieper,
zij zijn over hun gangenstelsel eigen gatekeeper.
Met oplopende temperaturen verraden de hopen,
de grotere gevleugelde zullen hier niet voor weglopen.
Dikke gele snavels die in de molshopen pikken,
hopen op hun terrein nog iets lekkers te slikken.
Gras en talud vervormen, aardehopen doemen op,
de wisselvallige lente heeft geen aan of uit knop.
MG
Zijn handen dansten, bewogen vindingrijk,
maar sierlijk en strak samen, was belangrijk.
Waar zijn rechterhand frivool met sop danste,
is waar zijn linkerhelft strak met het glas sjanste.
Strak was niet strak genoeg, absoluut geen strepen,
alles vanuit een emmer waar zij de spons uitknepen.
Bepakt met een riem van houders in leer,
schuddebuikend rammelde alles heen en weer.
Op zijn nek meters uitschuifbaar aluminium,
hoogtes te bereiken, twee meter als minimum.
Ja, de glazenwasser van toen bijna verdwenen,
komt nu glasbewassing op afstand en nemen snel de benen.
Geen gezeemde ramen en afgenomen kozijnen,
hebben één doel, water spuiten en gauw verdwijnen.
MG
De kleine man, bomvol bravoure,
liep groots en profileerde stoer.
De kleine man, omver gelopen,
gedesillusioneerd afgedropen.
De kleine man, zal ooit groot worden,
door oorlog en groteske woorden.
MG
Wandel door de straten, mijn hoofd in mijn kraag,
geen doel, geen haast, vervolg mijn weg gestaag.
Wandelen voor de beweging, ontspanning der spieren,
geen prestatie loop, elke finish zal ik vieren.
Goed voorbereid met mijn flesje water,
nog vaak een plastic flesje, zorg voor later.
Kom veel bekenden tegen met eenzelfde doel,
door veel wandelaars vaak verder lopen voor die lege stoel.
Even dat moment van rust, het moment om wat te schrijven,
want dat laat mij beseffen, niet verder af te drijven.
Ieder heeft zijn uitlaatklep in woord of geschrift,
zie het schrijven zo langzamerhand als mijn oerdrift.
MG
Winkels die noodgedwongen transformeren,
een nieuw type bezorg centrum uitproberen.
Gaan winkels groot en klein verdwijnen,
alleen etaleren en betalen in termijnen.
Een webshop gigant met alleen afhalen,
thuis shoppen, bestellen en betalen.
Wellicht een drive in, barcode scannen,
artikel inladen en weg, alleen goed plannen.
Handiger dan al die kleine afhaalpunten,
komen nu om in dozen, geen ruimte om te stunten.
Winkeltje spelen is er niet meer bij, vergane glorie,
de middenstander behoort straks tot onze historie.
MG
Scooters, fietsers, bepakt en bezakt,
brengen pizza's en broodjes gehakt.
Chinees, Italiaans en veel sushi,
in koffers en tassen, elk soort bakkie.
De nieuwe hype, het nieuwe koken,
zal het ons nog verder doen verstoken.
Van de gebruikelijke huiselijke etentjes,
de feestelijke diners in eettentjes.
Met name op zondag, rond etenstijd,
niet te tellen zoveel er bij ons langs rijdt.
Scooters die brullen, oranje kubussen,
voor de jeugd de manier om bij te klussen.
Bij sommige restaurants geen bezoekers,
maar een dikke rij opgefokte scooters.
MG
Meteorologisch zou de lente vandaag beginnen,
komende jaren op de 20ste, ze blijven nieuws verzinnen.
Geplante bolletjes onderstreepte al het seizoen,
een laatste winterstorm gaf nog even van katoen.
Weldra zullen de avonden verder lengen,
ons meer daglicht en levenslust brengen.
Weer gemotiveerd om tuin en huis te verfrissen,
we kunnen de donkerte en kou voorlopig even missen.
Erop uit, naar buiten, diep ademhalen,
fris nieuw leven, snel opschalen.
MG
Vele vensterbanken die ik passeer,
gevuld met herinneringen van weleer.
Fotolijsten met vergeelde gezichten,
planten die zich naar buiten richten.
Gescoorde souvenirs uit verre landen,
ongenodigd in de vitrine belanden.
Soms de enige inkijk, gordijnen die sluiten,
spelen voor grens tussen privacy en buiten.
En ik dwaal, wandel en blijf maar gluren,
bij vreemden, nieuwe huizen en de buren.
De vensterbanken en hun inhoud vertellen hun verhaal,
sommige sober, anderen uitbundig en verbaal.
MG
Weelderig danst haar kwast,
op latere leeftijd pas uit de kast.
Verhaaltjes schrijven, uit fantasie,
is wat ik nu in haar schilderijen zie.
Het spel met kleuren en vormen,
mengen, schuren, opzetten, haar normen.
Destijds haar basis op cursus onderbouwd,
nu doorgegeven aan een ieder die haar vertrouwd.
De hand nog stevig laat haar veel etaleren,
denk vaak stiekem, wil het ook eens proberen.
Ben uit hetzelfde hout gesneden,
maar iets tekenen is lang geleden.
Ik ben blijven hangen in rijm en poëzie,
wellicht de basis voor hoe ik haar werk zie.
Respect voor mijn kunstenaars moeder,
creatief, gepassioneerd en al jaren overgrootmoeder.
MG
Als je lichaam haaks op jou reageert,
waar je wellicht zelf anders beweert.
De lering die je hier dient te trekken,
beperkt zich niet alleen tot je werkplekken.
Meerdere factoren die hiertoe besluiten,
inmenging van anderen laat je hier liever buiten.
Een bittere pil waar je altijd voor waakte,
drukte op een knop waarmee alles staakte.
Van vol gas naar stilstand, ongevraagd,
moet je in berusten, doe niets gewaagd.
Een stap terug, kijkend naar je oude situatie,
bemerk je plots de hectiek, je frustratie.
De situatie accepteren, nadenken over morgen,
eerst goed voor jezelf en dan voor een ander zorgen.
MG