Januari 2024

Om te beginnen, iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar. Dat wij maar allemaal gezond mogen blijven en er samen weer een klein feestje van kunnen maken. Een eerste volle wintermaand, laat Koning Vorst maar regeren en ons vorstelijk verwennen met ouderwets winterweer.

Liefs MG

Poetriejam

Geschreven vrijdag 26 januari 2024 om 20:07

Onverstaanbare doffe klanken,

en toch allen die bedanken.

Onsamenhangende raadsels,

klinken voor mij als verzinsels.

Begeleid door een jam sessie,

improvisatie, eindeloze expressie.

Een gezongen leven, een lijdensweg,

ontregeld en onbegrepen, van de leg.

De weg terug naar jezelf, jouw huis,

geen bijgeluiden, geen eeuwige ruis.

Een ander vinden, jezelf kwijtgeraakt,

buurtoverleg die de zoektocht staakt.

Verwinden

Geschreven vrijdag 26 januari 2024 om 12:13

Gedachten verwaaid door de wind,

spelenderwijs alles laten varen.

Overeind blijven onder haar gevaren,

haar onzichtbaarheid die verslindt.

Zij woeit, loert, slaat genadeloos,

kan je uiteindelijk laten buigen, breken.

Dat ze machtig is, is weer gebleken,

accepteer haar wispelturig klakkeloos.

Ze laat ongezien wolken verdwijnen,

overal blaast zij, haar wangen vol.

In één zucht verblaast zij onze aardbol,

zou haar schaduw niet ondermijnen.

Broodnodig

Geschreven donderdag 25 januari 2024 om 14:00

Luister naar mijn gevoel,

weet je wat ik nu bedoel.

Laat mij even helemaal alleen,

mis de stilte van voorheen.

Gun mij de rust die bewaakt,

mijn welzijn opdat het niet kraakt.

Geef mij mijn broodnodige pauze,

onnodig om alles glad te sausen.

Ben gehecht aan de gaten en dalen,

misvormde hoeken waar te verdwalen.

Aan de punten en oneffenheden,

wil daar geen tijd gaan verspelen.

Laat mij gewoon, met mijn gevoel,

ik wankel liever dan ik zit op die stoel.

Het leven mag ruw, hoeft niet gepolijst,

maar enig respect is hier wel vereist.

Slijten

Geschreven woensdag 24 januari 2024 om 17:15

Waar de dag slijt en verjaart,

een gloeiende zon ons aanstaart.

Goudgeel verkleurd naar oranje rood,

haar wolkendek wat tegenstand bood.

Ervaringen van de dag verdrinken,

winterse uren en lengte die slinken.

Herfst restanten die onderspit delven,

smeulende composthopen erven.

Opstarten

Geschreven woensdag 24 januari 2024 om 09:34

Waar dageraad de hemel kust,

als de nacht zich in de dag berust.

Daar wil ik zijn, daar wil ik ontwaken,

de nacht vaarwel, de dag aanraken.

Mij voorbereiden op dagelijkse zaken,

verantwoording nemen voor mijn taken.

Rustig wakker worden, niet gelijk aan,

nog niet te ver bij mijn nacht vandaan.

Dankbaar

Geschreven maandag 22 januari 2024 om 16:19

Een korte reis, een andere wereld,

rust, een uitdaging die nooit verveeld.

Paar nachtjes even een ander vieren,

elkaars lusten proeven en versieren.

Geen winkels, terrasjes, enkel rust,

wij kozen voor elkaar heel bewust.

Geen televisie, niets geen verveling,

loze momenten ervaren als streling.

Naast elkaar vozen, foerageren,

alleen genieten, nieuws proberen.

Opnieuw ontdekken wat je al wist,

het veelvoud, die opwinding gemist.

Hete baden en stoom die reinigde,

een verkoudheid die hier eindigde.

Die andere wereld houden we vast,

mee naar huis, een welkome gast.

Luchtkasteel

Geschreven vrijdag 19 januari 2024 om 12:42

Wie bouwde onze luchtkastelen,

verzonnen tegen het vervelen.

Dacht dat je daarheen kon vluchten,

blijken hallucinaties, geruchten.

Als je een bui hebt dat je wilt dromen,

zal je van een koude kermis komen.

De fantasie, het geroemde plaatje,

niets meer als een denkbeeldig praatje.

De ontwerper moet radeloos zijn geweest,

zijn leven was verre van een feest.

Gebakken lucht, niks geen kasteel,

stukje hoop kwijt in een leeg geheel.

Winterdeken

Geschreven donderdag 18 januari 2024 om 13:14

Het laagje sneeuw deed ontwaken,

de eerste Galanthus hoorde ik kraken.

Beter bekend als de sneeuwklokjes,

groene sprieten met witte rokjes.

Tientallen soorten die weelderig,

trots bloeien, hun fierheid voorbeeldig.

Sneeuw laat ondergronds broeien,

haar isolatie bevorderd het bloeien.

Sneeuw die bedreigd maar ook reinigt,

schapenvacht haar verkleuring beëindigd.

Op hun weg naar boven zullen velen haar ontmoeten,

bedanken voor de bescherming en groeten.

Sneeuw

Geschreven dinsdag 16 januari 2024 om 08:30

Daar was dan die witte deken,

jaren zonder wit verstreken.

Maagdelijk rein, gekleurd gedrapeerd,

op bomen en takken geëtaleerd.

Mocht haar aan den lijve ondervinden,

deed mijn wandeling extra opwinden.

Ging voor wat mooie foto momenten,

sneeuw zorgde voor unieke elementen.

Blijf nog even, blijf nog even vlokken,

dwarrel, sneeuw ons, blijf stokken.

Laat kinderen hun netvlies prikken,

minimale sneeuwpret hen strikken.

Kloostermoppen

Geschreven maandag 15 januari 2024 om 11:02

Keien waar karrewielen sleten,

kinderhoofdjes door metaal gebeten.

Bebloede knieën van zij die vochten,

heil en bescherming die zij zochten.

Keien die kunnen en blijven incasseren,

ongelijkheid die ons laat manoeuvreren.

Verrast bewoner en die vreemde gast,

wonderlijk hoe die ongelijkheid past.

En wij bewandelen ze, ook op hakken,

houden rekening met hun ongemakken.

Daarom woon je in een dorp, bijna stad,

met het gladde geplaveide, gauw gehad.

Echo

Geschreven zaterdag 13 januari 2024 om 20:59

Het leven is één slechte grap,

met een beredenering die ik niet snap.

Wijzen, veroordelen gaan gepaard,

wat de verwijderingen verklaard.

Een vergrootglas over jouw bewegen,

maakt van jong snel extra belegen.

Vragenvuur omtrent achterliggende gedachten,

waar zij jouw creativiteit deden verkrachten.

Het voelt als geboeid, als een vogel gekooid,

wachten wanneer een volgende aanval is ontdooid.

Trek mij terug in de stolp van onzichtbaar,

noem het hoe je wilt, ik houd het op ongenaakbaar.

Ratelslang

Geschreven zaterdag 13 januari 2024 om 15:17

Kronkelen als een ratelslang,

bedreigend, dodelijk, niet bang.

Met gevaar voor eigen leven,

je tweede huid doen herbeleven.

Opgerold dien je als grootste gevaar,

je twee tanden, het dodelijkste paar.

Net zo lang tussen de rotsen schuren,

ruwheid geeft je huid het te verduren.

Als wij in een hoek worden gedreven,

zal onze opponent een ander beleven.

Niet alleen een kat in het nauw maakt gekke sprongen,

halen wij uit waar we onze zachtheid verdrongen.

Welpen

Geschreven vrijdag 12 januari 2024 om 20:58

Verslagen door de natuur,

overleven sinds het eerste uur.

Sterren en kracht wijzen,

waar pijn en ellende verrijzen.

Een beer bewerkte met zijn klauwen,

kaken verscheurde spieren als touwen.

Beschermde zijn jongen, helaas,

heldhaftig bood ook hier geen soelaas.

Machteloos toekijken naar de dood,

van je zoon, die geen tegenstand bood.

Gekneveld, verlamd, een kind vermoord,

door hebzucht een leven ontspoord.

Overleven in wildernis, ondenkbaar,

verkleumen tot de winter zijn dienaar.

Wonden aan elkaar genaaid met garen,

een moeder grizzly zal je nooit sparen.

Fuiken

Geschreven vrijdag 12 januari 2024 om 15:20

De maan glom en ik lachte terug,

een verstandhouding, vliegensvlug.

Tedere blikken die deden blozen,

uit iedereen had zij mij gekozen.

Was het werkelijk of interceptie,

waren haar blikken mijn reflectie.

Kon haar aandacht goed gebruiken,

de wereld, mijn dag had genoeg fuiken.

Even de kinderlijke gedachtegang,

zij schijnt op mij in mijn belang.

Los van alles, eenzaam in haar stralen,

geen wenselijkheid, even verdwalen.

Terug

Geschreven donderdag 11 januari 2024 om 16:38

Waar gisteren de avond goud kleurde,

daar waar nu alleen grijs besmeurde.

Panden in de avondzon die gloeiden,

zich met jouw naar bed gaan bemoeiden.

Zo doods en grijs, lijken verlaten,

kerstbomen verdwenen uit onze straten.

Afgedankte naalden liggen gestapeld,

kris kras, alsof ze hebben getafeld.

Feestdagen worden overal afgebroken,

een laatste week sale, die blijft bestoken.

Terug naar normaal, wat was dat ook weer,

de onderkende chaos, waar ik escaleer.

Polen

Geschreven donderdag 11 januari 2024 om 14:43

Hamers en sikkels,

Boog en pijlen.

Effen of spikkels,

nat of dweilen.

Onomstotelijk samen,

samenwerking beramen.

Spijkers en schroeven,

pistool en munitie.

Tevreden en ongenoegen,

apart of een coalitie.

Muteren of scheiden,

splitsing niet te vermijden.

Snelschrift

Geschreven woensdag 10 januari 2024 om14:51

Het hoofd wat sneller schrijft,

dan vingers kunnen noteren.

Een zin die ik niet kan markeren,

het gat, gemis wat achterblijft.

Zinnen dolen, woorden vormen,

alle uitvluchten eerder verzonnen.

Dagelijks aan een nieuw begonnen,

voor alle onderwerpen eigen normen.

Blijf vaak steken op drie coupletten,

zo gegroeid, eenvoud van woorden.

Waar wazig in mijn poel smoorden,

is dit de opgang naar sonnetten.

Maar dan is mijn opbouw verkeerd,

de fantasie waar het tij keert.

Winterzon

Geschreven woensdag 10 januari 2024 om 14:43

Waar de zon mij letterlijk streelde,

mijn gevoel en huid bespeelde.

Uit de wind, warmer als de koude,

stralen energie, voelde vertrouwen.

Schemerig door de takken zoeken,

bij een stuk huid, succesje boeken.

Een boomklever en een roodborstje,

vliegen af en aan, bevechten een korstje.

Bij minus twee, op mijn bank dromen,

woorden die uiteindelijk afromen.

Hun formatie worden mijn gedicht,

de zon die inspireert, wonderen verricht.

Wanneer zij zich verstopt achter takken,

ik haar warmte niet meer kan pakken.

Het verschuiven op de bank finisht,

mijn afsluiting wat een warm einde mist.

Voorgelogen

Geschreven maandag 8 januari 2024 om 19:28

Op bezoek tussen vier muren,

tranen doen hun geluk wegsturen.

Gescheiden door gewapend glas,

door boeien schuifelt hij in de pas.

Hun enige verbinding is de telefoon,

een gesprek eindigt vrij ongewoon.

Plotseling blijkt je partner een vreemde,

die staatsgeheimen tijdens dienst ontvreemde.

Jaren zijn rol en identiteit verzwegen,

om afwijkende antwoorden nooit verlegen.

Is houden van genoeg om dit te slikken,

bedrog en valsheid hoeft niemand te pikken.

Ontwaken

Geschreven zaterdag 6 januari 2024 om 11:52

De nacht deed de ochtend vergeten,

waar lakens nog eindeloos draperen.

De ochtend werdt korter uitgemeten,

na het dekbed gevecht te accepteren.

Koffie, jus d'orange en verse broodjes,

kranten van drie dagen sierden.

Bleken goed gekozen cadeautjes,

de drang om te lezen plezierde.

Zullen we wel of niet een tweede koffie,

de tijd gaat door, gaat zelfs dringen.

Daar ging ik weer in mijn nachtelijk kloffie,

verlamd door de vogels die buiten zingen.

Applaudisseren

Geschreven vrijdag 5 januari 2024 om 16:53

Is het ons geleerd,

in onze ogen verkeerd.

Het plaatsen in hokjes,

doorgeven van stokjes.

Buitengewoon negeren,

extreem mag denigreren.

Anders dan eigen seksen,

door niets laten beheksen.

Kolk je walging naar benee,

met zelfminachting tevree.

Kleine slokjes worden teugen,

tot ik jou niet meer kan heugen.

Respect kreeg een ander betoog,

waar jij jezelf liever voorloog.

Alle ballen zien hoog te houden,

waar je niemand meer vertrouwde.

De minkukel, de freak verdwenen,

nam ternauwer nood debenen.

Vrienden hebben nodig te socialiseren,

liever voor eigen trots applaudisseren.

Jongensachtig

Geschreven vrijdag 5 januari 2024 om 15:42

Een geprezen verschijning,

altijd de juiste belijning.

Aan haar getuite lippen,

kon geen andere vrouw tippen.

Niets overdreven, juiste balans,

maakte ik met mijn keuzes kans.

Ik sloot mijn ogen en droomde,

waar haar avances niet schroomde.

Geplaagd door radeloos getergd,

mijn hart wat een liefde verbergt.

Wenselijkheid die zich openbaarde,

toen ik haar dromerig aanstaarde.

Nog steeds mijn gedachten op beloop,

waar zij inmiddels tegen mij aan kroop.

Handen die mijn armen verkenden,

tevreden zich spreiden op mijn lenden.

Dromerig zijn wat verloor van realiteit,

door haar zachte warme lijf bevrijdt.

Handen die jouw verkennen en verkozen,

boven het dromerige jongensachtige blozen.

Skylines

Geschreven dinsdag 2 januari 2024 om 13:07

Het is de bouw die nog slaapt,

de hoogwerker welke gaapt.

Eerdaags moet zij weer hijsen,

etages bewijzen die verrijzen.

Reuzen die binnenkort ontwaken,

nog net niet hemellichamen raken.

Laten beton de grond uitschieten,

waar nieuwe bewoners ooit genieten.

Skylines van steden zullen muteren,

zich een weg omhoog manifesteren.

Waar vierkante meters ontbreken,

zullen wij kubieke moeten aanspreken.

Verbittering

Geschreven dinsdag 2 januari 2024 om 12:52

Verfomfaaid achtergelaten,

jaren ergernis die met je praten.

Gedachtengoed wordt hersenspinsel,

realiteit veranderd in een verzinsel.

Wolken horen je smacht naar vrijheid,

nog maar net van een belager bevrijd.

Wat was er waar, van je geleden verleden,

heb je werkelijk die strijd met hen gestreden.

Luchtlagen die zich met je smart vermengen,

is die nieuwe mix wat je rust gaat brengen.

Vooralsnog de herinnering die kraakt,

naar zeer en verbittering smaakt.

Uiteindelijk

Geschreven maandag 1 januari 2024 om 14:47

Saamhorigheid,

verloren door kleinigheid.

Futiliteit,

bezorgde onenigheid.

Bezorgdheid,

ontaarde in eenzaamheid.

Eigenwijsheid,

zo dicht bij eigengereid.

Bereidheid,

benadeeld door ondankbaarheid.

Bekaktheid,

geboren uit beroemdheid.

Bejaardheid,

ouder van vergeetachtigheid.

Geaardheid,

wordt uiteindelijk bewaarheid.

Verdeeldheid,

de grondlegger van apartheid.

Verliefdheid,

eindigt te vaak met spijt.

Etiketten

Geschreven maandag 1 januari 2024 om 12:30

Trap niet op alles wat je pad verstoord,

niet alles is zoals het volgens jou hoort.

Wie bepaald en wat wil je beletten,

zelf ben je ook niet zo van etiketten.

Liever een trap tegen het onbekende,

voordat je je eigen argwaan verkende.

Spreekwoordelijk blijf je in gebreke,

nooit eens hand in eigen boezem steken.

Verpauperd

Geschreven zondag 31 december 2023 om 12:03

De bank is inmiddels vervangen,

hout verruild voor kunststof belangen.

Het gevoel is nog steeds gebleven,

vanaf hier samen nooit afgedreven.

Het bankje, haar verkleumde voeten,

voor wat warmte moest je wroeten.

Hand in hand zaten wij daar uren,

van elkaar genieten, uren turen.

Naar elkaar, naar de vele passanten,

nu een park vol nachtelijke klanten.

Verpaupering deed hier zijn intrede,

gauw doorlopen met rasse schreden.

Wind

Geschreven zondag 31 december 2023 om 21:52

Schat, je bent veranderd,

we zijn niet meer verankerd.

Je hield van mij en mij alleen,

velen zetten je op het verkeerde been.

Je bent vergeten waar je op viel,

we deelden, liefde en onze ziel.

Het engelachtige leven verdampte,

onze spontane liefde die verkrampte.

Onze liefde als de wind is vervlogen,

je dwangmatig moeten wreed verbogen.

Wat er gisteren nog was, wat ik voelde,

was wat jij al die tijd eigenlijk bedoelde.

Onschuld

Geschreven woensdag 27 december 2023 om 21:35

Ze drukte haar handen samen,

waar verkeerde intenties aan kwamen.

Knieën drukte op de houten bank,

de bank, het kruisteken als dank.

Wijze woorden voorgelezen logen,

hadden haar vertrouwen bedrogen.

Zijn witte kleffe handen pleegden,

haar onschuld van het leven veegden.

Een beklad lichaam, ooit maagdelijk,

verpest door schijnheilig onvergeeflijk.

Onzichtbare wonden, verjaagd door de wind,

de ondenkbare verorbering van een verslagen kind.

Sterrenlicht

Geschreven woensdag 27 december 2023

17:55

Alles en iedereen verbonden door het licht,

het is zij, die deze wonderen verricht.

Stralende sterren, onze stamcellen,

die onze geschiedenis vertellen.

Hun sprankelen doet alles verbinden,

hun licht laat onze leeftijd verslinden.

Zij stuurt engelen, gekleurde vleugels,

slaan krachtig achter gemende teugels.

Zij kleuren onze hemel en schitteren,

hun lach laat je nooit meer verbitteren.

Vleugels in de sneeuw die balanceren,

verse voetafdrukken laten escaleren.

Luchtig dansen op de lichtstralen,

sterrennamen die de liefde vertalen.

Vergif weerhoudt geen nieuwe liefde,

ook niet waar demonen ontriefde.

Maagdelijk bloed wat stroomt en streelt,

handlangers en belagers tegelijkertijd bespeelt.

De kracht van de liefde haar primeur,

door sterren gedragen, door hun kleur.