November 2024

Een maand waar mensen schuilen, zich verstoppen, angst voor de donkerte en somberheid. Niet echt een maand om iets te vieren, op Allerheiligen na. Een grijze overstap van nazomer naar de laatste stuiptrekkingen van een lange herfst. Het moment om te lezen, je ergens in te verdiepen, wellicht zelf iets te schrijven. Laat de pen je gevoel weergeven, laat het papier je mond en gedachten zijn.

Fini

Geschreven zaterdag 30 november 2024 om 14:06

Haar laatste uren geslagen,

in haar voornemen zou zij slagen.

Ongekende najaarsstormen,

beslaan onder andere haar normen.

Bomen deed zij buigen en breken,

geen tak of stok voor te steken.

Inmiddels de gewoonlijke prikken,

griep en corona, wonden likken.

Sommigen grijpen in hun armen,

waar de injectie kwam verwarmen.

Niet iedereen is hier tegen bestand,

moeilijk wanneer je je niet vermand.

Spelevaren

Geschreven vrijdag 29 november 2024 om 16:35

Spelevaren,

kent zo zijn gevaren.

Spelevaren,

belanden op blaren.

Spelevaren,

golven die verjaren.

Spelevaren,

raken van gevoelige snaren.

Spelevaren,

je verlangens tot bedaren.

Spelevaren,

geluk evenaren.

Lichtkracht

Geschreven donderdag 28 november 2024 om 15:35

Soberheid wat verloor van panden,

kerstbomen die lichtend belanden.

Soberheid liet zich glimmend lijsten,

ja, fonkelen is nu een vereiste.

Lichtjes gekte doet mensen stralen,

gesteldheid door glimmers bepalen.

Lichtjes doen ons goed, onze deugd,

ze laat ons stralen, eeuwige jeugd.

Ondanks de koude en duisternis,

bemerk ik overal die verblijdenis.

Met deze ervaring zeg ik, laat hangen,

ze dienen Kerst en ook onze belangen.

Regendruppels veranderen in sterren,

laat ze nooit meer de berging versperren.

Plotselingentijd

Geschreven donderdag 28 november 2024 om 15:15

Als een nachtkaars die doofde,

mij eerst van alles beloofde.

De spontane plotselingentijd,

mij onverhoeds van beloftes bevrijd.

Een belofte, die maakt toch schuld,

ook als zij zich in schaapskledij verhuld.

De belofte, ja die is mij ontnomen,

ben er met de schrik van afgekomen.

Iets sceptischer voor een volgend maal,

geen aandacht meer aan zo'n verhaal.

Glashard een geliefde zo bedriegen,

staat in een schril contrast met liegen.

Naald

Geschreven woensdag 27 november 2024 om 21:21

Iemands vertrouwen winnen,

waar moet iemand beginnen.

Een gezicht doet je herkennen,

aan gevild moet iedereen wennen.

De dodenlijst blijft zich herhalen,

voor haar zijn het bedtijd verhalen.

Zij is haar wapen, zij die bepaald,

onafscheidelijk zijn zij en haar naald.

Maar vertrouwen wordt beschaamd,

ondanks dat zij eerder werdt vermaand.

Vertrouwen winnen vergt de moed,

van elk woord wat het er toe doet.

Temptations

Geschreven woensdag 27 november 2024 om 14:12

Verleiding loert om de hoek,

feiten uit een romantisch boek.

Iedereen kan worden verleid,

van zijn, haar wenselijkheid bevrijd.

Sterke en zwakke eigenschappen,

zwichten of uiteindelijk knappen.

Zo heeft een ieder zijn grens,

wij zijn tenslotte maar mens.

Sinds mensenheugenis staan ze terecht,

verleidingen waar iedereen tegen vecht.

Of het nu materie is of die ander,

het wil niet dat ik iets aan het feit verander.

Dienaars

Geschreven dinsdag 26 november 2024 om 19:30

Dienen als kanonnenvoer,

dat harnas stond hem stoer.

Lansen en speren doorboorde,

waar hij op dat moment hoorde.

Verslagen door brandend vuur,

drakenvuur van het eerste uur.

Allesvernietigend, totale destructie,

vlammen en as, vader der eruptie.

Boodschap gebracht door de raven,

brieven beland in een veilige haven.

Maesters leggen het lot in handen,

verdrijven of levend verbranden.

De macht van Gods dienaren,

brengen een bevolking niet tot bedaren.

Aanvaard

Geschreven woensdag 20 november 2024 om 22:49

Aanvaard mijn gegeven hart,

mijn hart, gehouwen uit goud.

Altijd klaar voor een nieuwe start,

mijn hart, mijn bloed, geen hout.

Mijn hart als helpende hand,

steun en toeverlaat openbaart.

Jouw initialen in haar gebrand,

mijn liefde die nooit verjaard.

Aanvaard mijn aanzoek, mijn eer,

teleur zal ik je nimmer stellen.

Leer mij kennen als echte heer,

laat ons samen de komende jaren tellen.

Verstandelijk

Geschreven woensdag 20 november 2024 om 13:58

Leeftijd gaat gepaard,

verstand dat vergaard.

Onze leeftijd kent grenzen,

voor alle soorten mensen.

Wijsheid moet groeien,

waar jonge liefdes bloeien.

Geduld stelt ons op de proef,

vaak nijd als enige troef.

Verleidingen weerstaan,

schijnheiligen staan vooraan.

Verstandelijkheid volwassen,

je leeftijd laat zich verrassen.

Oogbal

Geschreven woensdag 20 november 2024 om 12:56

Uitpuilende ogen,

kijkend vermogen.

Iris en pupillen,

wel of niet willen.

Prangende blikken,

gericht kunnen mikken.

Smekend kijken,

afkeuring ontwijken.

Sprekende amandelvorm,

hun conversatie is enorm.

Vragen, bevestigen, knikken,

argwanend niet meer pikken.

Modehuizen

Geschreven dinsdag 19 november 2024 om 12:55

De pauw die iedereen verleid,

schuchtere ogen weer bevrijd.

Haar pracht krijgt je te pakken,

een verenpracht die niet wil zakken.

Vol trots toont ze haar statigheid,

heupwiegend haar waardigheid.

Maar blauwe schijn doet bedriegen,

koninklijk blauw liet haar liegen.

Het vrouwtje, grijsgroen en bruin,

voor haar geen blauwe statige kruin.

Van die groen tot goudkleurige rug,

heeft het vrouwtje niet van terug.

In het dierenrijk sieren de mannen,

wat bij ons mensen is verbannen.

Zover zijn wij van de dieren geraakt,

groeiend weerzin waar natuur kraakt.

Wij leven volgens vooruitgang,

in de dierenwereld geldt ander belang.

Kracht en wijsheid die regeren,

waar bij ons modehuizen domineren.

Verleiden

Geschreven dinsdag 19 november 2024 om 12:42

Ogen ervaarde jouw contouren,

die mij ademloos lieten vervoeren.

Blindelings langs jouw vormen,

wilde je ongevraagd bestormen.

Maar een heer heeft geduld,

waar een schoonheid de kamer vult.

Ik plukte het mooiste boeket,

vol passie, op de kleuren gelet.

Liefde die ruikt, ogen doen dansen,

en jij liet mij hartstochtelijk sjansen.

De ruiker was de brug, gepassioneerd,

was het verleiden nog niet verleerd.

Draken

Geschreven zaterdag 16 november 2024 om 14:16

Gedragen door haar vleugels,

op vertrouwen zonder teugels.

Wind en thermiek die bepalen,

een drakenvlucht als in verhalen.

Weinigen die haar route verstoren,

duidelijk voor deze vluchten geboren.

Drakenvuur wat obstakels verjaagd,

niets wat haar wilde vlucht vertraagd.

Haar ongecontroleerde bewegingen,

besef en angst van ons stervelingen.

Zij zijn hier al duizenden jaren,

meer vijanden dan vrienden vergaren.

Hun huid, hun ondoordringbaar schild,

elk zwaard, speer wat zich hier vertilt.

Hun klauwen claimen hele troepen,

soldaten die zich voelden geroepen.

Altijd waren zij doeltreffend en gericht,

zagen dood en verderf als hun plicht.

Nimmer besmeurde ik iets positief,

draken, zijn behoorlijk destructief.

Schittering

Geschreven vrijdag 15 november 2024 om 13:31

Zo langzamerhand met tussenpozen,

zijn daar weer die vertrouwde dozen.

Gevuld met glitters en glazen ballen,

de discussie hoe alles uit te stallen.

De traditie wil dat wij hier slagen,

klaar zijn voor de donkerste dagen.

Lichtjes die als een slang kronkelen,

dag en nacht buiten mogen fonkelen.

De kerststal negeren wij, is passé,

schijnheiligheid doet niet meer mee.

Geur van kerstgroen en eucalyptus,

een sfeer verbouwen is een hele klus.

Voor nep kaarsen nieuwe batterijen,

de mistletoe om onder te vrijen.

In ieder geval zoenen met je liefde,

waar je hopelijk niemand ontriefde.

En de kalkoen, die wordt bewaard,

voor 1e Kerstdag, de kers op de taart

We sloven ons uit, compleet idioot,

we vieren nieuw leven, straks weer de dood.

En toch komt zij terug, met haar tradities,

elk jaar opnieuw, haar welkome traktaties.

Berispen

Geschreven donderdag 14 november 2024 om 13:55

Sommige panden zijn graag,

anderen verkopen traag.

Ligging en haar staat zijn cruciaal,

klushuizen is een ander verhaal.

Pareltjes gaan snel van de hand,

maar geldt niet voor ieder pand.

Juweeltjes zwaar overgewaardeerd,

verbouwingen niet gerespecteerd.

Na de overdracht opnieuw verbouwen,

nog een slordig tonnetje in douwen.

Ouderen zijn dit volledig ontgroeid,

die zijn daar voorgoed uit geknoeid.

Op sommige panden lijkt, rust een vloek,

adverteren met de dikte van een boek.

Wisselen van makelaar is verkwisting,

wellicht afdwingen, met een berisping.

Blondie

Geschreven woensdag 13 november 2024 om 12:23

Een blond lang verlangen,

zijn huis met haar behangen.

Inmiddels met stomheid geslagen,

een blondine met duizend vragen.

Gevoelens bleken ongrijpbaar,

egoïsme maakte haar ontastbaar.

Hij meende haar te kunnen behagen,

alleen zou hij daar nooit in slagen.

Het verlangen van lang en blond,

benauwde en snoerde zijn mond.

Het blonde verlangen verkleurde,

waar zijn grootste wens verscheurde.

Aubade

Geschreven dinsdag 12 november 2024 om 16:56

Jouw ogen die nog slapen,

je kussen weer verkreukeld.

Dageraad voor het oprapen,

door mijn vertrek ontregeld.

In gedachten beschrijf ik haar,

jouw golvende lokken gedrapeerd.

Mijn dagelijkse absentie is weer daar,

een wekker die het nooit verleerd.

Een plicht die mij doet ontwaken,

in gedachten prevel ik jouw aubade.

Mijn nachtrust liet zich weer staken,

een gedachten gedicht, serenade.

Ster

Geschreven zondag 10 november 2024 om 17:54

Koningen en hun wijsheden,

dure beleefdheden uit een verleden.

Vonnissen, beulen die moorden,

uit naam van zijne Hoogheid woorden.

List en bedrog, luistervinken, verraad,

honger en armoede zet aan tot kwaad.

Klassenverschil in alle toonaarden,

waar vrede een oorlog evenaarde.

Wij bestoken elkaar zolang we bestaan,

waar kwam een tweede kristalnacht vandaan.

Schade en schande gaan hier hand in hand,

in welke voortgang zijn wij belandt.

Violins

Geschreven zaterdag 9 november 2024 om 23:56

De viool die een ieder raakt,

haar strijkstok die nimmer staakt.

Streelt en dweept met onze ziel,

ons hart, net zolang als zij beviel.

Klanken die vliegen, nooit dalen,

die ongelukkige gezichten laat stralen.

In harmonie met haar begeleider,

de pianist als waardige strijder.

Soms solo, vaak als een massale groep,

alle stokken synchroon, hun roep.

Ze willen aandacht, willen gehoord,

niemand die hun bezieling verstoord.

Vermoord

Geschreven vrijdag 8 november 2024 om 18:54

Het vermoorden van een droom,

met genoegdoening, zonder schroom.

Wenselijkheid word uitgebannen,

nieuwe invulling laat vermannen.

Een ongewenste droom aanpassen,

je niet huiverig laten verrassen.

Nare dromen worden je angsten,

echte nachtmerries zijn de langste.

Wonderlijk om uit je droom te stappen,

aan haar klauwen te ontsnappen.

De meeste duren slechts 7 seconden,

waar wij uren terreur ondervonden.

De droom bepaald waar je beland,

maken misbruik van gemoedstoestand.

Onhaalbaar

Geschreven vrijdag 8 november 2024 om 15:18

Dankbare spaarzame momenten,

bij jouw weerzien proef ik lente.

Zon, warmte, nieuw leven en geluk,

ondanks kou, kan jouw lente niet stuk.

Ik proef lammeren, nieuw gras,

nieuw leven, zij arriveerde zopas.

Hoe kan mijn prikkel voor jou bedaren,

bij het voelen en proeven van gevaren.

Voel mij niet bedreigd maar bevrijd,

jouw zijn, ontketende mijn strijd.

Vechten tegen iets onhaalbaars,

is niet eerlijk, eerder eigenlijk barbaars.

Verder moeten meteen onhaalbaar doel,

wat dagelijks zinspeelt met mijn gevoel.

Kant

Geschreven vrijdag 8 november 2024 om 14:52

Hoe kan ik jou vandaag missen,

wezenloos in de dag vergissen.

Onzorgvuldigheid moet betalen,

vergeetachtig laat zich niet bepalen.

Slordigheid die ik zelf moet bekopen,

in plaats van tegen jou aan gekropen.

Geen redding bedenkbaar die streelt,

mijn frivole gedachte die met je speelt.

Maar vandaag moet ik zonder, jou,

speld mij geen beloftes op de mouw.

Je voorkomen, wat mij simpel verleid,

nog bij lange na niet van jou bevrijd.

Ik droom verder, zal zonder moeten,

mijn agenda die ervoor zal boeten.

Wanneer word mijn kanten fantasie,

in mijn armen eindelijk realisatie.

Stapsteen

Geschreven vrijdag 8 november 2024 om 13:04

Waar ongelijk zich laat lenen,

mis ik altijd mijn stapstenen.

Zijn mijn steun en toeverlaat,

wild gelegd, niet echt bestraat.

Tegels in het leven die steunen,

waar je bij wankelen kan leunen.

Kleine, gevolgd door grote stappen,

nooit groter dan je kan behappen.

En als een stenen doolhof je bespeeld,

in het duister jouw stenen steelt.

Stap je mis, raak je het spoor bijster,

blindelings maak je de situatie meester.

Niet langer op goed geluk, intuïtie,

na wat wankelen ontdek je jouw positie.

Pijnlijk

Geschreven donderdag 7 november 2024 om 16:01

Veel mensen met chronische pijn,

gevangen tussen dood en venijn.

Fysieke gesteldheid die bepaald,

of het gezwel moet worden bestraald.

Psychische pijn om een verlies,

zou niet weten welke ik verkies.

Moed vinden voor benodigde stappen,

niet meer luisteren naar zieke grappen.

Een lichaam in disbalans gevangen,

kent nu eenmaal andere belangen.

Ga naar de dokter en bid tot God,

douw niet teveel pillen door Uw strot.

Pijn in gedachten, in hart en gevoel,

die zetel je niet op een volgende stoel.

Psychische pijn vraagt ervaring,

maar niet voor alles is een verklaring.

Beginneling

Geschreven dinsdag 5 november 2024 om 20:51

Iets nieuws mogen ervaren,

zonder gevolgen en gevaren.

Nooit te oud om te leren,

nieuwigheden reflecteren.

Achter jou, oud vertrouwd,

teveel getild en gesjouwd.

Het lichaam laten herstellen,

een nieuwe gedaante afpellen.

Vrijheden zelf mogen invullen,

momenten die niets verhullen.

Uitdagingen worden geboren,

herinneringen raken verloren.

Wennen zal het probleem niet zijn,

vinger aan de pols, beweeg mij klein.

Tussen al het leuks, iets van mijn gading,

gauw aangepast, ben geen beginneling.

Afspraken

Geschreven maandag 4 november 2024 om 15:32

Alles moet eraan geloven,

het veelvuldig beloven.

Het gezegde, belofte maakt schuld,

zorgt inmiddels voor veel tumult.

Afspraken, overeenkomsten verjaren,

geduld had veel kunnen besparen.

Controleren, evalueren is essentieel,

nu vallen teleurstellingen ten deel.

Op de koop toenemen, incasseren,

liever de concessie dan controleren.

Compromissen die dus regeren,

als een slang moeten manoeuvreren.

De bijkomende eeuwige teleurstelling,

is mijn ideologie dan een verbeelding.

Novemberzon

Geschreven zondag 3 november 2024 om 13:58

Een November zon die streelt,

mijn ongenoegen weer heelt.

Niets wat hemelsblauw verdeeld,

geen wolken, niets dat verbeeld.

De November wind lijkt in winterslaap,

terwijl ik wat gevallen blad bijeen raap.

Beneden op straat verkleurd blad,

gevallen, verwaaid, genoeg zon gehad.

Haar eigenaar in rust, een lege kroon,

een silhouet voelt zo heel gewoon.

Takken, armen, die de lucht sieren,

haar tekening doet mij plezieren.

Muziek

Geschreven zondag 3 november 2024 om 11:05

Muziek in je oren doet glunderen,

te lang, te hard doen oren plunderen.

Een gemoedstoestand beïnvloed,

de toon die het hem uiteindelijk doet.

Muziek laat stelletjes samen dansen,

lijven bewegen, op haar ritme sjansen.

Troost bij weemoed en mineur,

zij past altijd, overal en bij elke kleur.

Muziek kleurde eerdere generaties,

haar aanwezige meesters prestaties.

Zij is omvangrijk, vindingrijk, energiek,

nog steeds geldt, de toon maakt de muziek.

Schroom

Geschreven zaterdag 2 november 2024 om 17:47

Als vlinders uitvliegen,

verlangens niet langer bedriegen.

Vleugels die sierlijk uitslaan,

wenselijkheid blijft bestaan.

Gedachten die je overrompelen,

je in verlegenheid dompelen.

Jouw vurig verlangen bekoren,

zij brand als nooit tevoren.

Waar te beginnen, wie te overreden,

het toneel van eenzaamheid betreden.

Dan toch die schijnwerper opzoeken,

schroom en verlegenheid opdoeken.