Dubbelklik hier om uw eigen tekst toe te voegen.
De eerste maand van 2021 vervlogen, de kop is van het jaar...en wat voor jaar gaat het worden? Wij gaan in ieder geval vol goede moed verder met maand nummer2, kort van stuk maar o zo onheilspellend.
Mooie maand Februari vrienden,
MG
Een laatste februari nacht ontwaakte in nevel,
zo verstikkend wakker worden voelt als een knevel.
Onze toren gehuld in een dikke sluier, onherkenbaar,
zijn grote gouden cijfers, onze klok, onleesbaar.
Zon zal haar kracht moeten verzamelen om te winnen,
anders zal buiten bewegen, meer voelen als binnen.
Maar het beloofd een mooie dag te worden,
februari uurtjes waar de zon zich doorboorde.
MG
Een kleed gevuld met twee meiden,
vriendinnen, zusjes, geen boys om te strijden.
Hun rugzak puilt uit met kruidenboter en toast,
bij het wegspoelen een herhaald proost.
Beide kistjes, de modegril van verleden jaar,
giechelen en gluren vanachter hun lange haar.
Pijpenkrullen lijkt wel, de krul is uitgezakt,
voelen zich ietwat onzeker, er wordt al ingepakt.
Een spijkerbroek met gaten, de ander een rok,
gemoedelijk genieten, bespeur nergens wrok.
MG
In alle vroegte, in alle rust,
waar een moeder haar baby sust.
In duisternis die gaat gloeien,
waar kinderen met hun pap knoeien.
Het moment dat de bezorger bezorgd,
de eerste kus wordt gewaarborgd.
Kostbare tijd waar mobiels nog slapen,
en laat naar bed gasten olijk gapen.
Waar het leven weer langzaam start,
dat deel van de dag is mijn favoriet part.
MG
Voorbarig waar de conclusie is gemaakt,
negatief beeld als het ook maar even kraakt.
Een oordeel gauw geveld is eenvoudig,
zijn wij voor deze meningen bestendig.
Hoe serieus zijn deze uitingen en waarom,
mensen kwetsen om hun roem is krom.
Een zelfbeeld beheren betekent accepteren,
niet alle beslissingen zijn te waarderen.
Maar dat is juist de reden van ons bestaan,
wijsheden aangeboren zijn voornaam.
De rest is een les, een doorlopend pad,
te snel concluderen heeft de mensheid wel gehad.
MG
Het bos is druk bezocht, helemaal in rep en roer,
veel patserigheid en veel bravoure.
Mannetjes showen en tonen hun beleid,
wat haaks staat op de dames hun onverschilligheid.
Luidruchtig, borst vooruit en imponeren,
wie valt er voor mij, wie durft het te proberen.
Concurrentie wordt hardhandig aan de kant gezet,
dit is mijn territorium, niemand die mij belet.
Het voorjaar laat zich zien, zich ruiken,
tsja, al die haantjes kunnen wel wat hulp gebruiken.
Gelukkig nu in de parken territoriums door cirkels begrensd,
makkelijk voor de dames, in de cirkel gaan staan waar U wenst.
Wat lijken we veel op de dieren, bemerkte hetzelfde gedrag,
het verschil daar is dat de strijd tot buiten de cirkel mag.
MG
De brug verbind overal stadsdelen,
zal haar verbinding dagelijks strelen.
Brengt wonen en werk tezamen,
dagelijks ervaren zal dit beamen.
Helpt haar inwoners te positioneren,
daar waar zij het best kunnen presteren.
Soms staakt zij en verleent doorgang,
aan scheepsvervoer met een ander belang.
Heeft hun route ons nu doen scheiden,
of gingen wij om haar heen uitbreiden.
Een stad, links en rechts van een kanaal,
verdeelt mensen, spreken een andere taal.
Originele zullen in de oude stad wonen,
laten zich niet door een kanaal klonen.
Uiteindelijk blijft het één en expandeert,
mag niet zo zijn dat het ene deel het ander verteert.
MG
Landleven, dromerige huizen,
waar stenen muurtjes kruizen.
Glooiend landschap, groene lanen,
koeien, wild, die zich een weg banen.
Genieten van je pensioen op stand,
wordt vaak gevonden in buitenland.
Wensenlijstje is soms wat onrealistisch,
simpel gaan wonen is vaak niet praktisch.
Cottages gebouwd tegen een bergwand,
droomkeuken waar je je hart verpand.
Niet te vergelijken met onze prijzen,
moet je wel naar een Brexit land afreizen.
MG
Sneeuwklokjes staan te pronken,
waar straks daslook zal herrijzen.
Nu naar voorbijgangers lonken,
haar schoonheid valt in de prijzen.
Het is voorjaar, we mogen naar buiten,
sprankelend wit met groene oogjes.
Naar sleetje rijden kun je wel fluiten,
minimaal blad met vrolijke boogjes.
Buitengenieters arriveren en parkeren,
spelende kinderen, schreeuwen naar elkaar.
Honden aan de lijn die druk markeren,
luidruchtige uitingen, het is voorjaar.
MG
Verstrengelde belangen,
onverhuld verlangen.
Veel gestelde vragen,
rechten overdragen.
Commerciële nood,
cijfers in het rood.
Aanbod opeisen,
schimmige bewijzen.
Harde conclusies,
daadwerkelijke illusies.
MG
Vergelding eisen is vaak kortzichtig,
de balans is nooit evenwichtig.
Je weet tevoren niet waar je aan begint,
een ongelijke strijd die je deels verblind.
Op onbekend terrein houdt je je gedeisd,
opdat je uitdager zich niet verder bewijst.
Uiteindelijk schuil je in het hol van een beer,
de voorspelling van vergelding is levensleer.
MG
Eerste serieuze zonnestralen verleiden,
cabrio's en zomers geklede meiden.
Shawls en handschoenen op hun retour,
terug in de lade met een vrolijk, "bonjour".
Snowboots schoon, terug in de doos op zolder,
met de schaatspret van verleden week, nu weer voorjaars kolder.
Waar verleden week geslepen schaatsen gleden,
behoren de koek en sopie kraampjes tot het verleden.
Onder het genot van een bubbel ons terras weer geopend,
zonder de reguliere terrassen is een voorjaar slopend.
MG
Wraak is zoet maar tevens wreed,
vergelding voor wat men U aandeed.
De drang, honger, lust om te wreken,
moordlustige de oplossing is nooit gebleken.
Het wrange gevoel, boosheid en nijd,
daarom dat je vuur met vuur bestrijd.
Een logische eerste reactie om te vergelden,
jij laat je toch niets op de mouw spelden.
Respect wederzijds verkeert in een impasse,
het huilerige terugslaan getuigt niet van klasse.
Het is van oudsher, eeuwen geleden,
uit wraak zijn de meeste oorlogen gestreden.
MG
Inlog naam en wachtwoord als ontbijt,
voor een nieuwe aan te maken nu geen tijd.
De digitale wereld laat ons duizelen,
in een poel van wachtwoorden duikelen.
Een extra hoofd nodig om te onthouden,
niet iedereen studeerde af cum laude.
Na een paar maal in de war, geblokkeerd,
weer de winkel met een bezoek vereerd.
Dat alles voor onze zogenaamde veiligheid,
als je wilt bellen, raak geen wachtwoord kwijt.
MG
IJzel liet zijn scooter glijden,
in plaats ervan op naar school te rijden.
Verraderlijk glad laat verkeer slippen,
zal je balans en vertrouwen rippen.
Voorzichtig schuifelen de voetjes,
nee, dit weer is niet voor doetjes.
MG
Valentijn kreeg dit jaar extra lading,
voor iedereen iets voor zijn gading.
Aandacht voor zij die vereenzamen,
niet dat zij veronachtzamen.
Natuurlijk je lover, je kids zoals altijd,
we raken wel een stukje normaal kwijt.
Aandacht was anders, afstand werd groter,
stroefheid besmeur je normaal met boter.
Valentijn is Valentijn dus vieren,
maar of we iedereen hebben kunnen plezieren.
MG
Alleen mijn gedachten,
zien wat kan wachten.
In gesprek met mijn wensen,
zoveel simpeler als mensen.
Als je jezelf durft te lezen,
wil je dat niet allemaal wezen.
Soms schrikken van visioenen,
verstrikter als veterschoenen.
Helderheid die bepaalt,
eerlijkheid die verschraalt.
MG
Het kraken verraad mijn omgeving,
lopen in verse sneeuw is een beleving.
Het zachtjes wegzakken in die kristallen,
het idee van die schoonheid is moeilijk te stallen.
De lucht werd grijzer, vlokken vielen,
dagen achtereen, zakte weg tot mijn hielen.
Een witte wereld groeide, iglo's verrezen,
zou dit het begin van een nieuw tijdperk wezen.
Sloten en vaarten werden dikker, zonder te vragen,
dusdanig gegroeid tot het ons allen kon dragen.
Schaatskoorts en sleetje rijden vierden hoogtij,
helaas voor de liefhebbers was het weer gauw voorbij.
MG
Waar automatisch het begeeft,
is waar manual weer herleefd.
Handgeschakeld is betrouwbaar,
automaten slecht inwisselbaar.
Verjaarde zaken automatisch verwijderd,
waar het onderzoek nog steeds vergaderd.
Automatisch is zonder na te denken,
is als gaan vliegen zonder af te tanken.
MG
De stilte van het bos zwijgt,
wat door fluisteren wordt bedreigd.
Wat gezoem van verkeer dat smoort,
door de dichte bebossing vermoord.
Alleen hier, met mijn eenzame gedachten,
een toevluchtsoord waar je niks hoeft te verwachten.
Het enige groen zichtbaar, slingert omhoog,
die zich om zijn gastheer en vrouw bewoog.
De natuur is mooi maar tevens wreed,
een strijd van licht en ruimte wat hem van zijn buurman ontdeed.
Het bos is in gevecht en moet zien te overleven,
waarschijnlijk daarom dat veel soorten niet lang bleven.
MG
Het is winter, de tuin bekent,
de witte wereld weer verkent.
Takken en struiken bezwijken,
waar de kleur groen moest wijken.
Her en der prikken groene punten,
narcis en muscari die willen stunten.
Planten onherkenbaar die schuilen,
die hun charme voor anonimiteit ruilen.
Groene aanslag op de stoelen bedekt,
met sneeuw die zuivert en onttrekt.
Ook de schapenvachtjes op hun rug belandt,
en de sneeuw, mooi hoe zij zich verpand.
MG
Sneeuwduinen door mensenhanden,
vieze resten die in de goot belanden.
Mooie heldere sneeuwkristallen,
gevuld met zout die schoonheid vergallen.
Slechts 45 miljoen kilo strooien in een mum,
gemeente medewerkers op de tractor in hun hum.
Vorstverlet voor scholen die weer open gingen,
dooi die straks naar de hoofdprijs wil mededingen.
MG
Je hoort niet echt meer in ons leven,
jaarlijks terugkeren laat je om het even.
We weten dat je erbij hoort zonder die ervaring,
oude foto's en prenten dekken hier onze lading.
Ervaringen gevuld van geschiedenis en van horen vertellen,
je verrast graag en laat je slecht voorspellen.
Als je er dan bent voelt het als een oude bekende,
wat je na dagen van plezier achterlaat is pure ellende.
We zeggen wel, we hebben drie maal last van je welgeteld,
als je valt, als je overal ligt en als je smelt.
MG
Als vuurvliegjes dansen de vlokken,
om de late lantaarn, onverschrokken.
Kondigen een andere wereld aan,
kleurloos wit, waarin niets kan bestaan.
Het eerste wit wat daalt en zich settelt,
opgezweept door de wind en battled.
Het dansen langs het kunstlicht verwonderd,
onheil dalend zonder dat het dondert.
We mogen spreken van een heuse sneeuwstorm,
ijzig snijdende windkracht acht is hierin de norm.
Als een vrijpostig leger zetten zij ons vast,
na dwalende woorden, worden zij uiteindelijk een last.
MG
Ongevraagd de lichamelijke kwalen,
bij je moeder niet, nergens te verhalen.
Begint met wat ongemakken die zwellen,
je niet meer af en toe maar dagelijks kwellen.
Pijnstillers en zalfjes verbloemen,
nieuwe handlangers die opdoemen.
Therapeuten die in duister tasten,
dokteren doorverwijzen naar speciale gasten.
Foto's en scans liegen niet maar verhullen,
veel onderzoeken doen je tenen krullen.
Welkom in de medische malle molen,
tijdens de behandeling blijft de oplossing verscholen.
MG
Voelt als het holst van de nacht,
een omgeving duister, een stille kracht.
Toch is het al ochtend maar de stad slaapt,
mijn eerste loopje voor hij wordt gekaapt.
Straten stil en verlaten, ademen rust,
een hoogwerker verderop die de hemel kust.
Eerste bouwvakkers die hun busjes parkeren,
laatste werkdag eer ze kunnen gaan bivakkeren.
Sneeuw in aantocht, vorstverlet om de hoek,
denk dat ik mijn moonboots maar weer eens opzoek.
Wordt weer even winter, snel weer voorbij,
de scholen die open mogen beginnen met ijsvrij.
MG
Adem diep in en hou vast,
zoek een ademhaling die past.
Herhaal, herhaal, leer te voelen,
sla bruikbaar op, gebruik alle spoelen.
Ballast die vrijkomt, lekker parkeren,
alleen met liefde willen balanceren.
Als de balans is gevonden, komt de groei,
eenmaal daar, wil je niet meer dat ik mij met jou bemoei.
MG
Het gevoel van het seizoen verloren,
geen sneeuw maar regen als nooit tevoren.
Met weinig vertier val je snel in herhaling,
is slechts een fractie verwijderd van straling.
Te lang , teveel hetzelfde zonder variatie,
kan op den duur gaan voelen als amputatie.
Het gevoel dat ze iets moesten afsnijden,
om een verder rottingsproces te mijden.
Hoe lang zullen we in ons nieuwe leven,
de gevolgen van fantoompijn beleven.
Zichtbaar zullen zaken gaan muteren,
we zijn de nieuwe omgang al aan het leren.
Maar zoals het ook in ons vorige leven gold,
vasthouden is loslaten, tot je bloed stolt.
MG
Een tevreden bestaan maar haar dochter stelde teleur,
onderkende mams inzet, anarchistisch maar bekende kleur.
Als kinderen opgroeien stel je de regels bij naar gelang,
wanneer misbruik viert, het liefst weer achter het behang.
Moeilijk om in deze crisis in huis de vrede te bewaren,
stuiterende pubers gevangen breng je niet gauw tot bedaren.
Discussies die je liever niet wilt voeren escaleren,
als dit zo blijft, moet je eens een ander kosthuis proberen.
En vervroegd vliegt zij uit, met stille trom vertrokken,
geen bereik, geen contact, pa en moe met de brokken.
Probeer de lawine te temperen en gedijen,
voor je in eigen vingers blijft snijden.
Behoud je eigen kleur, wordt geen salamander,
verlies nooit het respect en vertrouwen van die ander.
MG
Mijn skyline, als geselecteerde puzzelstukjes,
sommige lijken op gerangschikte pootafdrukjes.
Geformeerd door luchtstromen,
blijven op dezelfde afstand binnenstromen.
Alsof ze zijn getekend door een architect,
die net een nieuw luchtruim heeft ontdekt.
Overal laten zij evenveel licht doorschijnen,
zoals het laten sluimeren van gordijnen.
Lijkt allemaal stil te staan en niet te bewegen,
maar je komt nooit twee keer eenzelfde patroon tegen.
Als een legpuzzel die je gelijkmatig kunt openschuiven,
de natuur zo aanschouwen doet mij haar lucht doen opsnuiven.
MG
maandag 1 februari 2021 08:20
Eerste februari stapjes wordt glijden,
strooiwagens konden de ijzel niet bestrijden.
Verraderlijk glad, een knisperende spiegel,
zo stuntelig glibberen voelt als gepriegel.
Maar de ochtend groeit en bezorgd licht,
met weer boven nul een beter evenwicht.
Bomen die druppen en parels zien smelten,
een ochtendje ijzel zet het land op stelten.
We zijn hier inmiddels niet meer aan gewend,
menig kind die het fenomeen niet eens kent.
Waar gaat koning winter ons nog mee verrassen,
hopelijk iets wat meer bij het voorjaar zal passen.
MG