April part 2 / 2021

Alweer een tweede pagina April nodig, we zijn lekker op dreef. Met alle bloemetjes en zonnige uurtjes bulkt het van energie en inspiratie.

Gedicht van de maand April

Wikkelen geschreven vrijdag 16 april 2021 om 06:56

Ingewikkeld bij geboorte voor de warmte,

ingewikkeld bij sterfte om intact te blijven.

Door in te wikkelen ontstaat kalmte,

door in te wikkelen behouden we lijven.

Daartussen is zo'n beetje alles verwikkeld,

moeten we door dalen en over bergtoppen.

Het leven is eigenlijk behoorlijk ingewikkeld,

waarom we alleen de uiteinden inwikkelen, blijft niet kloppen.

Eind

Alles sluiten we af, alles kent zijn eind,

het meest een vaste vorm, strak omlijnt.

Zo ook de maanden met hun vaste dagen,

op februari na, zijn er hier nooit vragen.

Ook April kent zo zijn einde, nu gekomen,

de volgende maand loopt al klaar te stomen.

Spreekwoordelijk hield hij woord, April,

we hebben gemerkt, hij doet wat hij wil.

Verder versoepelen, de meeste gevaccineerd,

spijtig genoeg niet door iedereen gewaardeerd.

Iets

Nog ergens genoegdoening uit kunnen halen,

nog iets gevonden om mee te kunnen stralen.

Om van wat er van je over is, blij te worden,

om iets voort te zetten, waar men je smoorde.

Waar je vastliep en men je liet stikken,

waar je overeind kwam, het niet meer wilde pikken.

Daar en daar alleen, ben en wordt je opnieuw geboren,

daar waar je omgeving en jijzelf je hebt verloren.

Monument

Vele herinneringen uit het verleden,

als boegbeeld, waarvoor destijds gestreden.

Oude zwijgende kanonnen in ontbinding,

zorgen voor die bijna vergane verbinding.

Veel panden kregen de status, monument,

een befaamd plaatje op de gevel, waaraan U ze herkent.

Wij houden deze in ere, zij vertolken geschiedenis,

voor leergierigen, de enige visualisatie van hun belevenis.

Maar de tand des tijds, laat ze langzaam verdwijnen,

de kans op nieuwe vondsten zal met de dag verkleinen.

Zuinig zijn op onze historie, laten waar we haar lieten,

opdat een volgende generatie er ook nog van kan genieten.

Smakelijk

Waar niet genodigden zich verstoppen,

vlinders uiteindelijk zullen ontpoppen.

Het krioelen op vochtige plekken escaleert,

donkerte en ongedierte wat domineert.

Mesthopen die wellustigen ruimte bieden,

wildgroei die niet onkruidvrij valt te wieden.

Hier leven, overleven, je zult het ooit weten,

of jij die ander of zelf wordt opgegeten.

Nerds

Op dat eiland, reddeloos verloren,

zijn eigen gecreëerde ivoren toren.

Een imperium gebouwd op anderen,

zelf niet in staat te veranderen.

Toevluchtsoord voor nerds en doctoren,

eeuwig onderzoek om vaccins te scoren.

Opgeslokt door prestigieuze drang,

alles moest wijken voor algemeen belang.

Dieren en proefkonijnen bezwijken,

voor onze gezondheid, ontelbare lijken.

De status verworven, ideologie behaald,

met het verliezen van huis en haard zijn tol betaald.

Beleving

Een gevaar voor zijn omgeving,

een dreigende angst beleving.

Gevaar voor wat, hij oogt normaal,

soms wel wat aanwezig of verbaal.

Nooit eerder angst bij hem gevoeld,

kan niet volgen, wat er wordt bedoeld.

Soms is er gewoon een onheimelijk gevoel,

afgaand op wat wij zien, een kansloos doel.

Snel veroordeeld, ons brein weer schoon,

en we gaan weer verder met wat wij vinden, gewoon.

Verslonst

Een pokdalig gezicht, omhangen met lang sluik haar,

een gedeukte hoed, geen enkele match met elkaar.

Haar, vet en verslonst, het douchen gemist,

zijn eega, neem ik aan, zich in niets vergist.

Eenzelfde onverzorgde uitstraling die grijnst,

ook niet over douchen of kammen peinst.

Kleding pas je, was je, droog je en wordt gestreken,

wat zij droegen was zonder dat al, kans verkeken.

Het was nog koud, weliswaar voorjaar,

hun voeten in teenslippers oogde raar.

Voeten haast niet herkenbaar door een dikke laag eelt,

vergeeld en te lange nagels, gescheurd, pasten bij het beeld.

Verzorging behoort ook tot de schijf van vijf,

jezelf verzorgen is een benodigd tijdverdrijf.

Verlegen

Nergens om gevraagd, toch verkregen,

raar om te ervaren, je bent zo verlegen.

Men vindt je bescheiden, zelfs integer,

staat haaks op je baan als verpleger.

Het beperkt zich tot privé, huiselijke sfeer,

op het werk ontpopt zich een ander, telkens weer.

Is het de voldoening die je spraakzaam maakt,

of zijn er thuis situaties waardoor je afhaakt.

Je omgeving stelt die vragen, maken zich zorgen,

zij willen die verpleger, niet volgend jaar maar morgen.

Eeuwenoud

Wat is nu een bevlogen hoogtepunt,

het punt waar je zeker niet verder kunt.

Ze duurt vaak maar even,

maar laat je intens iets beleven.

Na het hoogtepunt komt de daling,

die zorgt voor de bekende verschraling.

Hoogtepunt nu is de natuur,

groeit, glanst en gedijt ieder uur.

Nooit hetzelfde, verandert per dag,

nu het madeliefje, wat stralen mag.

Zij vervoert ons en stelt ons tevreden,

bezitters van vrijheid waar wij voor streden.

Wondertjes, alledaags, zijn in staat ons te doen stralen,

vertellen met hun schoonheid en frisse blik eeuwenoude verhalen.

Gepriegel

Ons uiterste best om er goed uit te zien,

niet tevreden met een cijfer onder de tien.

IJdelheid oké maar niet gaan overdrijven,

te zware druk ondervindt je aan den lijve.

Haar oké, kleur en kleding afstemmen,

valt binnen de norm zonder te remmen.

Een opgeruimd pak staat je immers best,

draag geen kapsones, behoor je tot de rest.

Model maakt niet uit maar loop niet naast je schoenen,

teveel poeder is niet nodig, ook lastig af te boenen.

Weten wat en hoe je iets draagt, niet teveel gepriegel,

zeker naar jezelf, kijk eens wat vaker in de spiegel.

Zwart kleed lekker af, mooi maar ook wel erg veilig,

kleurtjes en gedurfd winnen, zijn bij mij heilig.

Kunstig

Kunst is soms niet te behappen,

vaak te oud om op te lappen.

Waar volkeren van hebben genoten,

opgebouwd uit coupletten en noten.

Kunst op straat, tentoon in musea,

moeten voldoen aan gestelde criteria.

Kunst uit de oudheid, het verre verleden,

door velen geliefd, door anderen omstreden.

Geplaatst op een sokkel, geschetst op doek,

kali grafische letters dichtend in een boek.

Kunst zien we overal, in het groot en klein,

maar om alle kunst te ontdekken moet je zelf kunstenaar zijn.

Reden

Een oorlog ontketend,

verdrag getekend.

Vervagen van waarden,

de pijn ervaarden.

Oplossen van normen,

de vijand bestormen.

Er komt geen winnaar,

verliezen alleen elkaar.

Onzinnig waarom te vragen,

wij kunnen elkander niet verdragen.

Klanken

Mag ik U bedanken,

voor die hemelse klanken.

Wilt U het nogmaals spelen,

mijn gehoorgang strelen.

Dat laatste stuk laat mij dromen,

hoe hier mee weg te komen.

Het raakt mijn ziel, diep van binnen,

klanken die dansen en beminnen.

Alles uit het hart, ik zag geen bladmuziek,

het stimuleert en maakt energiek.

Mijn zin om door te gaan gevonden,

waar dagelijkse demonen mij verslonden.

Ring

Temidden van een gevulde zaal,

het gevoel hebben alleen te zijn.

Omringd door allerlei kabaal,

doof willen zijn, nietig en klein.

De hoeveelheid bepaalt geen sfeer,

drommen mensen opeengepakt.

Wil alleen zijn, zeker niet met meer,

populair en joviaal met leuzen bepakt.

Aardig en timide als de speld in het hooi,

een zoektocht naar mijn soortgelijke.

Tijd dat ik de handdoek in de ring gooi,

veel meer zal ik hier niet meer bereiken.

Gijzel

Zij die altijd gelijk hebben,

willen dit ook altijd verkrijgen.

Mocht hun motivatie wegebben,

zullen ze harder dreigen.

Gelijk zul je nooit ontvangen,

hun ego blijven zij strelen.

Zij hebben een te groot verlangen.

blijven altijd anderen bespelen.

Retro

Vaak is populair,

verre van fair.

Gepusht door media,

ongekende weerga.

Populair leeft kort,

populisme draaft voort.

Een retour sowieso,

dan noemen we haar retro.

Ochtend

Vogels die je groeten,

honden die wroeten.

Eerste gedagjes van de dag,

mooi moment, een eerste lach.

Zodra de zon zich laat zien,

wetende dat ik dit verdien.

Mogen genieten van dit moment,

de ochtend, zo mooi, is ongekend.

Versoepel

Dagen lengen, zon zwelt en wordt sterker,

hier is op gewacht, eindelijk uit onze kerker.

Verplichtingen lieten ons binnen ontdooien,

nu willen we gezamenlijk buiten schooien.

Versoepelingen of niet, we trekken erop uit,

ruim een jaar gevangen, een web wat sluit.

De geneugten buiten nog niet in werking,

terrasje dicht en winkels met beperking.

Zwichten

Passanten, winkelpubliek, slenteren,

binnenstad sluiting lijkt te kenteren.

IJverig met tasjes en een koffiebeker,

geen terrasje, dus dit is hun opsteker.

Snack verstrekkers gedijen,

voor Zara de bekende rijen.

Heupwiegende jeugd bij de Mac,

geen geld voor een burger maar hang plek.

Mondkapjes bij senioren lijken taboe,

bij de jeugd hip, geen kapje, doe je er niet toe.

En de bloemenman rolt zijn tulpen en rozen,

waar velen middenstanders anders kozen.

De zon schijnt, vrolijke gezichten,

veel bewoners die voor de gezelligheid zwichten.

Capituleer

Een schorre krakende fiets passeert,

mijn zen moment bruut gekeerd.

Onder de bomen even gedachten vrij,

herstarten maakt de geest weer blij.

Veel aan ons hoofd wat lijkt te regeren,

nieuwe wetten en regels die escaleren.

De privé momenten zijn dun bezaaid,

ontluistering die nodig is, verwaaid.

Pak je moment, neem even die extra lucht,

adem, capituleer maar sla nooit op de vlucht.

Web

Sommige dealers geven garantie,

maar kom niet terug zonder kwitantie.

We kennen nauwelijks nog de coulance,

dat is iets verjaard uit de renaissance.

Vriendelijkheid en hospitality verdwijnt,

in onze huidige maatschappij, naar het schijnt.

Niet alleen de omgang en de sfeer lijden,

ook de winkels zelf, zijn niet meer te verrijken.

Veel sturen aan op online en web,

kopen en terugsturen, ik vind het nep.

Een pandemie houdt ons binnen, protest,

alles vanuit huis, is wat ons rest.

Meest recente reacties

Deel deze pagina