Februari 2023

Welkom in Februari, restjes winter die ons resten. Keert zij terug of kwakkelen wij door naar Maart. Februari 2019 was wit en ijzig.

Om aan mijn norm te komen zal ik zo nu en dan één van mijn dagelijkse Column plaatsen om de maanden een beetje kaliber te geven. Ik deel op de werkdagen van de week mijn Column via FB: MG-Artists. Even volgen aanklikken om deze dagelijks te kunnen lezen.

Vrijgevochten

Geschreven maandag 27 februari 2023 om 17:03

Holle ogen die oneindig staren,

geen grimmiger beeld te evenaren.

De dood droop over zijn wangen,

ledige oogkassen blijven prangen.

Een horror ervaring die deed bevriezen,

geen tweede kans om te kunnen kiezen.

Overvallen door een hogere macht,

geraakt, getroffen, een ziel verkracht.

Nooit meer helder kunnen denken,

dood en verderf die enkel wenken.

Gevangen in de schaduw haar krochten,

een geest gegeseld, ooit vrijgevochten.

Affectie

Geschreven zaterdag 25 februari 2023 om 11:00

Laat die wilde wind vrolijk blazen,

door onze harten verder razen.

Mijn liefde, als de wind blaast,

jou inmiddels niet meer verbaast.

Ze laat mij haar aanraken, betasten,

het helpen dragen van jouw lasten.

Jouw kus deed mij leven, herleven,

die aanraking liet mijn hart beleven.

De wind, onze gevonden connectie,

haar waaien toont onze affectie.

We houden door haar, elkaar vast,

zij, de wind, die ons nimmer verrast.

Virusoorlog

Geschreven vrijdag 24 februari 2023 om 09:21

Een wereld in oorlog gehuld,

met vervaarlijke virussen vervuld.

Chemische oorlog voeren verspreid,

alle vrouwen nu in onvruchtbaarheid.

Jaren geen nieuwe baby geboren,

de mensheid had het van zichzelf verloren.

De strijd werdt harder en escaleerde,

verzet wat groeide en zich manifesteerde.

Haar dikke buik, een wonder der natuur,

uitzonderlijk, beschermd vanaf het eerste uur.

Zij stond voor hoop, een doorbraak in zicht,

een huilende baby kreeg meer verricht.

Zij liet kanonnen en geweren dimmen,

stoere soldaten knielden en werden schimmen.

Even brak het wat harten, ook het mijne,

zou deze baby een nieuwe wereld kunnen omlijnen.

Glimmers

Geschreven donderdag 23 februari 2023 om 16:04

De sterrenhemel mijn opponent,

diepgang die je nergens herkent.

Sterren die mij uren gadesloegen,

wanhoop zagen en verder vroegen.

Ademloos, zonder woorden spreken,

alleen maar staren en neergestreken.

Hoe langer ik daar eenzaam stond,

kijkend naar de soldaten aan het front.

Hun getale namen immense vormen,

alsof zij mijn tuin wilde bestormen.

Mijn ademhaling die menigmaal stokte,

omtrent het sterrenlicht wat mij lokte.

Maar zij brachten anders, heel bewust,

lieten zij mij daar staan, brengers van rust.

Als niemand jouw hart kan veroveren,

laat de sterren jou maar betoveren.

Kroost

Geschreven woensdag 22 februari 2023 om 13:35

Ze draaide om die boom, tentakels,

vlak voor de periode vol debacles.

Krullende armen die heftig knellen,

hulpverleners die aan komen snellen.

Beschermend houdt zij ze al uren vast,

kleine kinderen, zij waren haar tot last.

Kinderen klem in de klimop haar klauwen,

van loslaten geen sprake, geen vertrouwen.

Wie nadert kan een dreun verwachten,

de boom, een reus, in het park van achten.

Haar broers en zussen om haar heen eisen,

vrije aftocht tegen bikkelharde bewijzen.

Een kettingzaag kiest vanzelf het hazenpad,

waar hij de veiligheidspal even vergat.

Redelijk lijkt onvindbaar, excuses werken,

deze kinderen, gingen buiten de perken.

Stuk voor stuk mogen zij de armen verlaten,

ouders radeloos, zijn in alle staten.

Rust lijkt wedergekeerd, wijs besluit,

en de bomen, die schudden hun kruin eens goed uit.

Totaalplaatje

Geschreven zondag 19 februari 2023 om 14:31

Inmiddels je gebruiken gesorteerd,

rituelen en gewoontes gemarkeerd.

Een leven ingevuld, iedereen gewend,

geen concessies naar een nieuwe vent.

Jouw totaal plaatje, is het huidige pakket,

inclusief al jouw kleuren van het pallet.

Duidelijkheid verschaffen naar elkaar,

passen de verschillen, zien we een paar?

Oneffenheden kunnen we glad strijken,

hobbels nemen laat de toekomst blijken.

Puzzelstukken moeten soms paaien,

om goed te sluiten menigmaal draaien.

Zoete lieve broodjes bakken is beperkt,

altijd de ander, die slecht deeg bemerkt.

Deeg moet je kneden, dan laten rusten,

ingepakt laten rijzen, dan pas de lusten.

Besluit niet te snel, altijd weloverwogen,

zelfverzekerd wordt niet snel bedrogen.

Luchtbed

Geschreven zondag 19 februari 2023 om 12:02

Na zijn diensten deed hij bezwijken,

niemand wilde meer op hem lijken.

Gebruik gemaakt van zijn comfort,

het is dat ik mij nu aan hem stoor.

Alle lucht uit zijn longen, platgeslagen,

heb hem niet langer nodig, mij gedragen.

Ik gebruik hem op die momenten,

is dienstbaar naar al haar cliënten.

Nu onwenselijk, ten overvloede,

het was enkel lucht wat hem voedde.

Terug in de doos waarin vervoerd,

wij zijn wakker, door een droom ontvoerd.

ijskoning

Geschreven zaterdag 18 februari 2023 om 16:47

Zij was koud, sneedhaar diepe groeven,

in gezichten die naar buiten moesten.

Onzichtbaar gemeen, resoluut en bars,

niemand gespaard, zit haar niet dwars.

In staat om je anders in te kleuren,

rood en blozend rosé naar ijzig blauw.

Jouw bewegingsvrijheid zal zij kiezen,

door je omgeving en jou te bevriezen.

Meedogenloosverkleinde ze je wereld,

maanden dikkeijsbloemen op de ramen.

Alsof ze God wasliet ze iedereen hopen,

die winter op hetwater te kunnen lopen.

Macht was haar gewoon, continenten haar,

verjoeg alles zonder mantel, dominant.

ijsschotsen bemande zij met een beloning,

de gevaarlijkste witte beer als koning.

Zij neemt afscheid, lijkt ons te verlaten,

zoekt het hogerop, de koning raken wij kwijt.

De mensheid lijkt haar te overmeesteren,

welke grootmacht zal ons dan teisteren.

Vrouwentactiek

Geschreven zaterdag 18 februari 2023 om 13:24

Verloor het evenwicht bij het zien,

van dat lieflijke onschuldige gezicht.

Weet niet waaraan ik het verdien,

maar ben duidelijk voor je gezwicht.

Mijn hart behoorde al een ander,

de wind fluisterde mijn verplichting.

Drong erop aan dat ik niets verander,

ik negeerde en veranderde van richting.

Vond mijn evenwicht terug bij jou,

hoe ontwikkelingen kunnen versnellen.

Evenwichtiger dan mijn vorige vrouw,

jij liet mij toe, mocht je afpellen.

Je had meer dan één mooie glimlach,

zwarte krullen bespeelden mijn fantasie.

Leerde ze allemaal kennen, elke lach,

voor het eerst alle tactieken onder de knie.

Doelgericht

Geschreven vrijdag 17 februari 2023 om 13:14

Wereldproblemen raken mij minder,

heb het drukker hier dan met ginder.

Teveel om dagelijks te kunnen behappen,

naast de hapklare problemen en grappen.

Teveel gebeurtenissen komen ter ore,

is het nodig dat we dat allemaal horen.

Man in Pakistan rolde van zijn brommer,

meer in de app, kan het nieuws nog stommer.

Draag mijn medemensen op handen,

maar om dagelijks over de grens te landen.

Hard en zwaar nieuws voelt steeds lichter,

wordt stoïcijns, luister doelgerichter.

Ertoe

Geschreven vrijdag17 februari 2023 m 09:52

Doet het ertoe, wat je ertoe doet,

zolang je jezelf bent en niets moet.

Bij afwezigheid, ben je een gemis,

als ik die aandacht zelf maar niet mis.

Horen bij de sociale club van joviale,

zijn eigenlijk de mooi ingepakte vandalen.

De club van jaloezie, kift en venijn,

laat mij maar de langverwachte afwezige zijn.

Wat ik ertoe doe, is eigen inbreng,

zonder dat ik mij in gepeupel meng.

Sociaal verbonden zijn volgens regels,

voor geïnteresseerden op gebakken tegels.

Mijn geboortetegel behoedzaam gebroken,

toen ik aan eigen mening had geroken.

Kuddedieren zijn er genoeg te vinden,

laat een ieder maar zijn ego verslinden.

15 Februari Column MG

Geschreven woensdag 15 februari 2023 om 08:30

Binnen een week zijn er meerdere, nog niet geïdentificeerde, objecten uit de lucht geschoten. Dit alles boven Amerikaans grondgebied. Veel vraagtekens, evenzoveel speculaties doen de ronde. Vooralsnog gaan we er vanuit dat dit spionage middelen zijn, afkomstig uit Aziatische hoek. De meeste signalen en leugens komen ook uit die hoek. Al meerdere jaren zijn er veel waarnemingen gedaan, door burgers en overheden. Heel veel is nooit geïdentificeerd en verdwenen, zo snel als ze kwamen, waren zij weer vertrokken. Ongetwijfeld zijn dit spionage of verkennings vluchten, die het thuisfront verslag uitbrengen van wat wij doen, hoe wij opereren. Wij zullen wel nooit te weten komen wat er precies aan informatie gestolen is, dat wij allen bespied zijn is een feit. Argusogen die naar een horizon turen, speuren voortdurend naar onbekende elementen. Nog niemand heeft kunnen aantonen dat deze ook allemaal van aardse makelij zijn, niemand vond ooit vreemde stoffen of onbekende materialen. Niet zo vreemd want we vonden alleen afdrukken, in een maïsveld of zoiets dergelijks. Wat er nu naar beneden is gehaald ligt op de bodem van een meer, kanaal of de oceaan. Zullen ze ons ooit gaan vertellen wat er daadwerkelijk gevonden is of staat de doofpot al te pruttelen. Misschien moeten we dus wel veel verder zoeken, wellicht wordt onderzocht of onze aarde een gezonde kraamkamer is voor buitenlandse wezens. Wie weet staan we straks oog in oog met gedrochten, twee maal zo groot als ons, die op uit de kluiten gewassen bijen lijken. Ogen groter als een bowlingbal, of zombies die niet zijn te doden. Vooralsnog blijft het gissen maar elke film die je voorbij ziet komen waarin buitenaardse schepsels een hoofdrol spelen krijgen nu wel een stukje werkelijkheid mee. Stel je nou eens voor dat het wel buitenaardse bespieders zijn, hun geschiedenis hier zijn begonnen te schrijven. Dat er straks in plaats van onze kastanjebomen drakenbomen staan die vol hangen met embryo cocons. Of wij worden met hun plakkerige webdraden gemummificeerd om later te worden gegeten.

Of dat de technologie zo'n sprong heeft gemaakt dat al onze voertuigen kunnen opstijgen en rondcirkelen boven, wat ooit onze wereld was.

Het is maar goed dat we niet alles weten, laat de uiteindelijke verassing maar landen als het zover is. Tot die tijd maar goed blijven uitkijken en de katapulten van de luchtmacht haar werk laten doen.

Oneffenheden

Geschreven woensdag15 februari 2023 om 09:45

Oneffenheden die vergroeien,

lelijke eendjes die plots bloeien.

Sommigen gaan voor ziekelijke perfectie,

niet bang wezen voor een correctie.

We krijgen niet alles glad gestreken,

bij die pogingen zijn meerdere bezweken.

Wat ongelijkheid, heeft vaak zijn charme,

hopeloos gefrustreerd is voor kansarme.

Leg niet die liniaal langs jouw kunnen,

iedereen moet zijn eigen leven runnen.

Het bealngrijkste is persoonlijkheid,

zo behoud je een eigen identiteit.

Verdringen

Geschreven dinsdag 14 februari 2023 om 13:31

Rondsnuffelen, scharrelen,

als een blad door de stad dwarrelen.

Hand in hand de tegels markeren,

op het terras proosten en flaneren.

De stad die ademt, je voelt gebouwen,

en wij lopen door, de handen gevouwen.

Gestapelde stenen banen zich omhoog,

tot statig, de kathedraal kreeg een boog.

Op onbewaakte plekken persen krokussen,

omhoog, niets anders past er nog tussen.

Om de hoek wat narcissen en sneeuwklok,

waar een kind voor mama er wat uittrok.

Het leven, ons leventje, wat vaak muteert,

als je telkens maar meebuigt en probeert.

Behoudt de prikkels, de uitdagingen,

blijf drijven waar anderen verdringen.

Bedankje

Geschreven donderdag 9 februari 2023 om 15:44

Feestdagen kriebels,

bezorgen wiebels.

Onrustige frummels,

nonchalante pummels.

Vierentwintig rozen,

mega bonbons dozen.

Wat te verwachten,

ongekende krachten.

Zenuwslopende uurtjes,

nieuwsgierige buurtjes.

Ogen koekeloeren,

spanning opvoeren.

Alles gaat jeuken,

tijd om op te leuken.

Wiebelende naaldhakken,

mijnheer komt aankakken.

Bloemen verwelkomen,

vrouw van zijn dromen.

Uitgedost in zijden pak,

haren plat van de lak.

Geknield zijn serenade,

playback die verraadde.

Een taxi opende deuren,

voor al haar verfkleuren.

Een etentje romantiek,

de verwennerij oogde ziek.

Bedanken na deze pret,

hij was de gast in haar bed.

Camellia

Geschreven woensdag 8 februari 2023 om 12:23

Camellia Japonica, je oogt betoverd

je schoonheid die een ieder veroverd.

Je reine wit, die honderden knoppen,

hoe kun je zoveel blaadjes verstoppen.

Een openbaring goed verborgen,

die ons gaat verblijden en ontzorgen.

Een eerste stap richting zonnigere dagen,

waar we klaar zijn met elfsteden vragen.

Illusies trokken over, vorst is ontdooit,

volgens meteorologen warmer dan ooit.

Een hemel leeg geregend die openbaart,

weldra een definitief voorjaar op de kaart.

Het weerpraatje als gesprek van de dag,

fingers crossed voor's winters gezag.

Laat maar overwaaien, ga aan ons voorbij,

lepeltje, lepeltje, de lente al op haar zij.

Hoefijzers

Geschreven maandag 6 februari 2023 om 16:44

Haar laatste zucht, onder haar vleugels,

adembenemend, bijna koninklijk.

Fier en vastbesloten leidde zij de teugels,

haar vierspan parmantig en hoffelijk.

Hoeven die niet heel aanwezig klonken,

manen zo wit, sneeuw als schutkleur.

Hoefijzers vol sneeuw die toch blonken,

brachten zij de slede tot aan de voordeur.

De sneeuwdeken die hen niet belette,

moeiteloos volgden zij hun route.

Shows gelopen bij meerdere banketten,

sporen die zich door de sneeuw wroeten.

Zo trouw als ze zijn zullen ze mij brengen,

nimmer door verdwalen mijn rit verlengen.

Lusteloos

Geschreven vrijdag 3 februari 2023 om 13:21

Om een praatje verlegen,

niet durven te bewegen.

Moeite contact te leggen,

praten zonder iets te zeggen.

Eenzaam en zeldzaam verloren,

minder contact als ooit tevoren.

Huizen in een moe, levenloos lijf,

elke dag opnieuw, een nieuw bedrijf.

Lusteloos toezien hoe anderen,

contact leggen, hoe te veranderen.

De drempel blijkt onneembaar,

elke vorm van contact voelt als gevaar.

Radeloos is de weg van vereenzaming,

psychiater bezoek als enige verdediging.

Het dilemma loopt zo langzamerhand,

ten einde, in zijn ondergang belandt.

Kind

Geschreven donderdag 2 februari 2023 om 16:28

Je kind blijft altijd je kind,

wat het kind er ook van vindt.

Altijd alert en op je hoede,

tegen valstrikken behoeden.

Je dochter wil raad, komt schuilen,

wil een schouder om te huilen.

Een koffietje drinken in de stad,

ja pap, ik heb teveel vriendjes gehad.

Hoe oud ze ook worden, welke wind,

uit welke hoek, het blijft je kind.

Als ze niet komen gaan ze lekker,

beter dat, dan dagelijks gemekker.

Je zoon regelt meer zijn eigen zaakjes,

stoer en onafhankelijk tussen twee haakjes.

Meer op zichzelf, eigen boontjes doppen,

politiek tussen mam en pap hoppen.

Je kind blijft je kind, blijven zorgen,

advies, steun en de ideeën voor morgen.

Naast alle verplichtingen als pa en ma,

het genot en plezier van opa en oma.

Kan er geen genoeg van krijgen, het kind,

we komen eraan, waar je je ook bevindt.

Lantaarn

Geschreven donderdag 2 februari 2023 om 16:20

Die laatste lantaarn van de straat,

waar menig afscheid haar verlaat.

Die laatste zoen voor we zwaaien,

nog even door je haren graaien.

Zij verzamelde jaren menig verhaal,

van de andere kant een warm onthaal.

Het licht wat iedereen begroette,

van alles mogen maar niks moeten.

Een lichtgevende verzameling geheimen,

dichters die het weten over haar rijmen.

Ze gaf niks prijs, bij haar was je veilig,

jouw of jullie geheim, geheid heilig.

Die laatste lantaarn van de straat,

eens kijken, ben benieuwd of zij er nog staat.