Opgroeien

Geschreven dinsdag 23 april 2024 om 13:14

Kinderen die kibbelen,

om alles tegenstribbelen.

Bouwen aan identiteit,

willen hun kind zijn kwijt.

Ouders die oeverloos babbelen,

aan meningen knabbelen.

Willen beide graag regeren,

macht en aanzien bediscussiëren.

Opa's en oma's die stilletjes luisteren,

lieve woordjes tegen hen fluisteren.

Alle situaties al zagen passeren,

denken, ze gaan het ooit nog leren.

En allemaal worden zij volwassen,

kunnen alleen zichzelf verassen.

Vlinders en vogels die het aanschouwen,

zullen op tijd hun vleugels ontvouwen.

MG

Zekerheden

Geschreven dinsdag 23 april 2024 om 12:42

Bij een herinnering ruiken we een geur,

in een zwart wit foto zien we kleur.

Praten over sport motiveert bewegen,

tastbaar laat ons wikken en wegen.

Materie symboliseert verkregen macht,

wenselijkheid wint van wat verwacht.

Arbeid vermengd met kapitalisme,

eenvoud gepaard met minimalisme.

Interpretaties die wij omarmen,

verwerpelijkheid voor de kansarmen.

Niets minder waar, niets biedt zekerheid,

de enige zekerheid is onze sterfelijkheid.

MG

Schoonste

Geschreven dinsdag 23 april 2024 om 11:50

Lentezoet is haar verleiding,

voor het oog een bevrijding.

Wit en blauw pastel haar palet,

geen insect die zich hier verzet.

Haar bedwelmende geur gevangen,

in zeep, als tekening vaak behangen.

Bloeien in een onstuimig klimaat,

waar zij soms halve tuinen beslaat.

Een lust voor iedereen, dat elk jaar,

kleur en geur staan los van elkaar.

Haar diversiteit is niet gering,

ik geniet intens van onze sering.

MG

Krommen

Geschreven zondag 21 april 2024 om 14:31

Weemoed liet haar zweven,

een wereld van boven beleven.

Tranen vulde ondergelegen verdriet,

van een moeder die haar verliet.

Wanhoop en verdriet verdrongen,

tranen die een dans ontsprongen.

Zonnestralen deden haar smelten,

plotseling haar trots op stelten.

Weemoed deed haar beleven,

een ondergrondse wereld beven.

Schuil houden in donkere catacomben,

waar wrang haar ledematen kromden.

MG

Uitvoering

Geschreven zaterdag 20 april 2024 om 23:33

Balletschoentjes in de hoofdrol,

opa's, oma's, mama's uit hun bol.

Kinderen op toneel, steeds scherper,

na lang oefenen, nu de schijnwerper.

Klappen, fluiten, hun beloning,

later de cadeaus, kinder honing.

Smoeltjes die iedereen doen smelten,

net nog, zetten zij een toneel op stelten.

Tijdens de uitvoering honderden,

camera's die mij blijven verwonderen.

Geen oog voor het podium,

hun mobiel trekt als verslaafd opium.

Filmpjes maken, delen, reacties lezen,

ja, mooi hè, ik moest hier even wezen.

Nu geen tijd om te kijken, doe ik thuis,

net als elke avond, genieten via de buis.

MG

Tweeling

Geschreven vrijdag 19 april 2024 om 15:39

Zij kleedde zich altijd warmpjes,

verwonderd over die krampjes.

Kleding die steeds meer ging knellen,

haar buikje wat maar bleef wellen.

Smaak die langzaam resulteerde,

zoetigheid wat zich tegen haar keerde.

Haar gevoel, mijn leven op een dotje,

gauw maar eens plassen in een potje.

Dokters uitslag bood eindelijk soelaas,

vandaar de vele potten pindakaas.

U bent bevrucht, U draagt een meid,

van verder vragenvuur bevrijd.

Haar buikje groeide, laatste maand,

wie is de vader hield haar staand.

Slechts drie maanden bewust gedragen,

lange weken met de moeilijkste vragen.

Leven met veel wisselende contacten,

waardoor buik en lichaam verzakten.

Haar keuze gemaakt, ik speel beiden,

vader en moeder, op  naar twee meiden.

MG

Deel

Geschreven woensdag 17 april 2024 om 14:24

Stuur jouw sprankje energie,

deel met iedereen je fantasie.

Je vastberadenheid als voorbeeld,

en eigenwaarde als boegbeeld.

Neem anderen mee naar jouw plek,

van geluk, dromen en verstek.

Daar waar alles past, alles voegt,

waar hoop is, hoe hard je ook zwoegt.

Leer hen hoe te blijven verwonderen,

niet van alles en iedereen afzonderen.

Laat ze kennismaken met eigen hart,

eer de wereld en maatschappij verstart.

Deel de ervaring tevreden te zijn,

blij te worden van niets en heel klein.

Leg uit, wie goed doet, goed ontmoet,

dan begrijpen zij, haastige groei is zelden goed.

MG

Even

Geschreven woensdag 17 april 2024 om 13:28

Even halt, even staande,

wat is er om mij heen gaande.

Bewust worden van het moment,

vaak door menigeen onderkent.

Ogenschijnlijk niets te verwachten,

zichtbare problemen, niets verachten.

Mensen met vragen, langdurige pijn,

verwaarlozing, armoe en venijn.

Even halt, eens even vragen,

kan ik misschien helpen dragen.

Zie Uw manco's en ongemak,

als ik eens de helpende hand toe stak.

Niet iedereen zal je hierom roemen,

maar laat het in ieder geval benoemen.

Mensen zijn empathie niet gewend,

dragen hun last, die jij ziet en erkend.

Even halt, eens even helpen,

zonder vragenvuur een wond stelpen.

Niet iedereen ervaart eenzelfde kracht,

maar jij wel, daarom ben je die pracht.

MG

Ramses

Geschreven dinsdag 16 april 2024 om 13:39

Zing, lach, huil en bid in bijzonder,

alle emoties, we kunnen niet zonder.

Daar waar ik jouw moed om bewonder,

waarom ik mij er niet om verwonder.

Krijgen wij zonder deze geen gedonder,

zoals kruipen in het krappe vooronder.

Het is als dansen op een vlonder,

dobberen, balanceren als wonder.

Vertrouw, wees niet bang dat ik je bedonder,

mijn zedepreek behoed je van gedonder.

MG

Lach

Geschreven dinsdag 16 april 2024 om 12:32

Lach om de mooie dingen,

laat jouw lach haar bezingen.

Straal, laat je lach glanzen,

met voorbijgangers sjansen.

Lach waar je niet wilt huilen,

laat jouw lach nimmer pruilen.

Glim, spreid mond en lippen,

laat je vreugde niet ontglippen.

Lach waar anderen zich keerden,

waar jouw glimlach manoeuvreerde.

Sprankel, neem anderen mee in vreugde,

waar jij je altijd en op verheugde.

Lach om het verleden, om wat moet komen,

lach om stupiditeit, om je dromen.

Wees het sprankje hoop voor anderen,

die niet kunnen lachen, niet willen veranderen.

MG

Bosmoord

Geschreven zondag 14 april 2024 om 11:41

Die altijd eeuwige krakende stoel,

het middel heiligt het uiteindelijk doel.

Temidden van groen als boom geboren,

door de zagerij haar wortels verloren.

Parmantig groeide zij uit tot volwassen,

haar delen gemonteerd waar wij passen.

Haar zitting, bekleedt met gelooid leer,

van een dier, haar bezoeker van weleer.

Het kraken is haar protest, haar stem,

tegen wil en dank trok men aan haar rem.

Stevige wortels konden niet redden,

dat zij zou sneuvelen, kon je op wedden.

Moord, opdat wij luxe kunnen luieren,

maar nooit meer door het bos kuieren.

Niet alleen zij, haar hele familie vermoord,

ontworteld, hun bestaan wreed verstoord.

Het was maar een boom, laat het los,

binnen 100 jaar staat er een nieuw bos.

Tot die tijd maar eens discussiëren,

of we de natuur zichzelf laten etaleren.

MG

Uitzichtloos

Geschreven zaterdag 13 april 2024 om 22:32

Lege kamers die mij vervelen,

gerafeld behang laat zich strelen.

Zij wil mij voor altijd behagen,

een kamer leeg, vervuld met vragen.

Een uitzichtloze ruimte die verrast,

bijzonder genoeg hoe zij mij past.

Verloren liefdes hier weer gevonden,

in gedaantes hoe zij nooit bestonden.

Komen door de verweerde spiegel,

belagen mij met onwerkelijk gepriegel.

Dansen met mijn onbetaamd gevoel,

ben ik hier toch voor een hoger doel.

Lege kamers inmiddels met liefde gevuld,

schaduwen zonder strelen gehuld.

De kamer die verrast en blijft schijnen,

terwijl door haar wanden tijden verdwijnen.

MG

Weekendstart

Geschreven zaterdag 13 april 2024 om 10:52

Ze doet weemoed smelten,

zet een Zandvoorts terras op stelten.

Voor mij een eerste stop, rust,

ik koos voor haar plek, bewust.

Tussen toeristen, diverse talen,

komen bewust even afschalen.

Blijven langer, hier gestationeerd,

ik hier slechts even gebivakkeerd.

Het ging mij om de rit, ontspannen,

volledig uit mijn bubbel verbannen.

De week achter, het weekend voor,

zo'n start , daar doe ik het voor.

Ja, zij, waar mijn gedicht over begon,

die lang verwachte voorjaars zon.

MG

Winterklaar

Geschreven vrijdag 12 april 2024 om 13:49

Gras wat maar niet wil vlotten,

haar bezoekers blijft bedotten.

Krokussen, narcis ruimden veld,

sneeuwklokjes hun dagen geteld.

Bomen kleuren naar groen, ontpoppen,

blad loopt uit, niet langer verstoppen.

Iedereen kijkt uit naar deze periode,

bezemen de tuin, poetsen hun pagode.

Op eigen grond iets nabootsen,

drang die richting zomer doet loodsen.

Rust creëren, een eigen zen plek,

palmen, bamboe, een pad in verstek.

En als zij schittert, reizen wij af,

naar de Riviera, wijn uit een karaf.

Poetsen, smeren, bruinen en keren,

tussen bedjes en schepjes bivakkeren.

Overleefd zij of vinden we een ravage,

de buurvrouw flopte, zij liep slechts stage.

De zomer weer gespeeld, geen gemaar,

mooi geweest, we maken haar winterklaar.

MG

Muggeziften

Geschreven donderdag 11 april 2024 om 13:11

Houden we allemaal hoop,

zitten we niet te lang in de knoop.

Ommekeer is bijna geboren,

zak en as volledig verloren.

Er is geen slechtere mineur,

dan terugkerende teleur.

Voorbarig maar laten varen,

op eigen kracht tot bedaren.

Een nieuwe kans van slagen,

vaarwel tegen onbehagen.

Hoop houden wat resulteert,

als je het lang genoeg probeert.

Niet te lang blijven muggeziften,

laat herinneringen slechts meeliften.

Raampje open opdat zij ontsnapt,

jij enkel nog over haar last grapt.

MG

The Hunted, Film

Geschreven maandag 8 april 2024 om 20:35 

Jagen op een beste leerling,

opereert als geduchte eenling.

Overleven in een duister woud,

tussen bomen, eeuwenoud.

Gecamoufleerd zijn vermomming,

gebruikt schaduw, bomen hun kromming.

Elke tak, wordt veranderd in wapen,

achtervolgers laat hij eeuwig slapen.

Kogelregens tasten in het duister,

en hij, hij legt zijn oog en oor te luister.

Spoorloos  met zijn mes,

gekarteld, gebalanceerd, zijn bres.

Geruisloos nadert hij en verwond,

indien noodzakelijk smoort hij je mond.

Getraind om te moorden zonder kogels,

een vermomming als het verendek van vogels.

Onschendbaar, in dienst van de staat,

die naam en dekmantel nimmer verraadt.

Bij openbaring zal hij moeten verdwijnen,

maar zijn schaduw zal moordend verschijnen.

MG

Eeuw

Geschreven donderdag 4 april 2024 om 20:47

Licht wat sterren verbind,

een ster die jou verslindt.

Stralen weerkaatsen en schijnen,

toveren in jouw wereld de lijnen.

Door de koorts worden ze zichtbaar,

hun kracht blijkt ongenaakbaar.

Verlichte mensen dragen veren,

hun vleugels die zich uiteindelijk keren.

Echte liefde, ongenadig verscheurd,

zijn handen, haar rood gekleurd.

Haar eerste hartstochtelijke zoen,

in haar tent, nu hun bed, als toen.

Puurheid deed haar vergiftigen,

de dood liet haar ziel verwittigen.

Later bleek haar dood geënsceneerd,

niet voor haar bedoeld, bezweert.

Ruim honderd jaar later in het bijzonder,

ontmoette hij eindelijk zijn rooie wonder.

Haar moest en zou hij redden, genezen,

zijn witte paard had hem de dienst bewezen.

Gelegen op een bed, bedekt met rozen,

een traan en een kus lieten haar blozen.

Geleefd voor het leven,

zijn zaligheid gegeven.

MG

Stoïcijns

Geschreven donderdag 4 april 2024 om 14:52

Het duister kent haar krachten,

waar wij onszelf verachten.

Wachtend op dat beloofde wonder,

de verwerpelijkheid is bijzonder.

Weten dat duisternis ons misleid,

terwijl haar gevaar je nooit bevrijd.

Bevrijden van wellustige dwang,

opgehitst door een oneerlijke drang.

Meer ogen zien, waar je vingers telde,

die absoluut niets goeds voorspelde.

Stoïcijns volhouden waar je verliest,

moed boven angst waar je voor kiest.

MG

Tegelijkertijd

Geschreven donderdag 4 april 2024 om 14:30

Gevoel wat met je speelt,

je verleid en uiteindelijk besteelt.

Gevoel die de toekomst laat zien,

zaken beloofd die ik niet verdien.

Gevoel wat je graag laat geloven,

waar zij je ongezien zal beroven.

Gevoel wat wenselijkheid laat landen,

gevangen met niet slaat stranden.

Gevoel welke je wilt negeren,

eigenwaarde niet mag riskeren.

Gevoel waar je naar moet luisteren,

ondanks tegenslag blijven fluisteren.

Speel niet met gevoel, haar kwetsbaarheid,

kan je hoogmoed doen vallen, tegelijkertijd.

MG

Lepelaars

Geschreven donderdag 4 april 2024 om 13:41

Vreemdelingen die plots belanden,

in ons stedelijke bos stranden.

In boomtoppen naast de reigers,

nieuwe nesten in de steigers.

Hagelwitte lepelaars tussen het groen,

hedera waar zij huizen, tijd verdoen.

Eksters en gaaien die hen belagen,

alsof zij goedkeuring moeten vragen.

Vervaarlijke platte lange snavels,

hun hoofdtooi, wit opstaande rafels.

Hun aantal, telde er bijna een dozijn,

klakkende geluiden, indringers venijn.

Waar jaren ander broedsel dirigeerde,

nu een wit gevleugelde die presteerde.

Nesten bouwen in ons bos haar toppen,

inheemse schoonheid die zal gaan kloppen.

MG

Bewaard

Geschreven donderdag 4 april 2024 om 13:28

Jij liep voor mij uit, in draf,

paarse legging en witte gympen.

Een hupsende staart zwaaide straf,

liet mij breeduit even glimpen.

Nam plaats op mijn bank, redeneren,

dromen over jouw sportverschijning.

Wist niet goed hoe mij te etaleren,

tegenover jouw jeugdige omlijning.

Je kwam terug, jouw tweede ronde,

je haperde, aarzelen, minderde vaart.

Waar jouw gympen mijn ogen vonden,

toen die glimlach, voor mij bewaard.

MG

Blunderen

Geschreven dinsdag 2 april 2024 om 13:46

Jij stapte uit, ik glunderde,

waar ik later blunderde.

Betoverd door schoonheid,

beroerde mijn eigenwijsheid.

Ogen die glommen en blikte,

mijn adem die nagenoeg stikte.

Wat is er stommer als aangapen,

die stommiteit kun je niet oprapen.

Gecharmeerd van mijn zoektocht,

liefdevolle blikken waar ik tegen vocht.

Jij wenkte, ik die gehoorzaam was,

jouw aanraking, deze liefde was er pas.

MG

GuardianAngel

Geschreven zaterdag 30 maart 2024 om 21:00

Wie gelooft een beschermengel,

van goed en kwaad een mengsel.

Engelen die waken en beschermen,

zich over dood en verderf ontfermen.

Kwaad zal overheersen, goed dooft,

als dat tenminste is wat je gelooft.

Altijd zijn er die onmiskenbare vleugels,

vliegende berijders zonder teugels.

Fluisteren, onhoorbaar hulp roepen,

zij opereren in gevleugelde troepen.

Bij ongeloof zal je ze nooit ontmoeten,

zullen ze zelfs niet in je brein wroeten.

Hun veren, vleugels die respect eisen,

krachtig en vol aanzien verrijzen.

Geschonken door hun goddelijkheid,

bewaard en veilig door geborgenheid.

Een eer als je deze mag ontmoeten,

mag aanschouwen en begroeten.

Vleugels zo krachtig genieten respect,

bij het uitslaan verkrijgen zij al dit effect.

MG

Muiterij

Geschreven zaterdag 30 maart 2024 om 14:57

Dag lieve dartelende bij,

met je stuifmeel buik, nog blij.

Al het meel blijft aan je kleven,

toch nog maar een jaartje gebleven.

Volgeplakt terug naar je bijenkorf,

lading lossen voor het bedorf.

Die rokende pijp doet jullie verdoven,

vervolgens om jullie van honing te beroven.

Dat witte pak, masker en stinkpijp,

iets waar ik niets van begrijp.

Onbetaalde loondienst, uitbuiterij,

roep je zoemende maatjes op tot muiterij.

MG

Seizoen

Geschreven vrijdag 29 maart 2024 om 15:32

Verwarmde kooitjes verdwenen,

waar rondvaartboten verschenen.

Kooitjes die dienst deden op terras,

voor mijn gevoel stonden zij er pas.

Vaarwel met winterse taferelen,

koude die de zon niet kan velen.

Terras en buitenleven geboren,

een nieuw seizoen laat van zich horen.

Na zoveel jaren lijkt het onwennig,

de schipper zijn vloot oogt eenkennig.

Vergeten toeristen waren er plots,

we schakelen, onze stad, onze trots.

MG

Blondjes

Geschreven donderdag 28 maart 2024 om 15:21

Blonde meisjes,

kleine paradijsjes. 

Neuriën wijsjes,

tijdens hun reisjes.

Aan hun felrode lippen,

kan niemand tippen.

Haar jurk met stippen,

doet mannen flippen.

Blonde meisjes,

houden van prijsjes.

Worden later grijsjes,

ego's in grijze lijstjes.

Barbieachtige lippen,

nagels lakken en knippen.

Schommelen hoog gehakt,

totdat alles toch verzakt.

Blonde meisjes mijden tijd,

hier raken zij teveel kwijt.

Tijd bepaalt, hun galabal,

na de paringsdans het verval.

MG